მათი ტუჩები ერთმანეთს სინქრონულად ეხებოდა.ღამის სიჩუმეს სიამოვნების ამოძახილები არღვევდა.ორივეს გონება მხოლოდ ერთმანეთის სხეულს აღიქვამდა.მხოლოდ ისინი იყვნენ დედამიწის ზურგზე,ინისი და მთვარე.ისინი უბრალოდ დანებდნენ ცხოვრებას და ზედმეტად აღგზნებულებმა მიიღეს ის რაც სურდათ.
დილით გამოღვიძებულმა ალექსანდრემ სიცივე იგრძნო.გუშინდელი ღამის გახსენებისას უბრალოდ ჩაეღიმა და გვერდზე გადაბრუნდა იმ იმედით რომ იქ ელე დახვდებოდა,მაგრამ ძალიან შეცდა.შარვალი ამოიცვა და პირველ სართულზე ჩავიდა,ყვიროდა,ყველა ოთახში შედიოდა მაგრამ ელე არსად იყო.შემდეგ მაგიდაზე თეთრი ფურცელი შენიშნა.წაიკითხა და თითქოს ყველაფერმა დაკარგა აზრი,ყველაფერი ერთდროულად ამოუტრიალდა,ფურცელს ჯერ კიდევ ეტყობოდა ელეს ცრემლების კვალი.
"ალექსანდრე,გუსინ რაც მოხდა...ეს შეცდომა არყოფილა,მე არვინანებ.გავაკეთე ის რაც მინდოდა,რასაც მთხოვდა მთელი სხეული.მაგრამ გადავწყვიტე ყველაფერი თავიდან დავიწყო,საქართველოდან,შენგან,მაროსგან და გიგასგან შორს.გამიჭრდება,გამიჭირდება ყველაფრის შემდეგ თქვენი მიტოვება,ვიცი უსინდისო ადამიანი გამოვდივარ რომელსაც მხოლოდ საკუთარი თავი ადარდებს მაგრამ ასემოხდა.მე წავედი.სამუდამოდ წავედი.ცხოვრების ახლიდან დაწყებას არგთხოვ.გთხოვ რომ გააგრძელო ცხოვრება.და რაც შეეხება მაროს.ის მუდამ დარჩება ჩემში ერთადერთი ნათელი წერტილიი რადგან ისარის ჩემში ყველაფერზე მეტი,მისი სიტყვები ყოველთვის დარჩება ჩემს მეხსიერებას,მარო მუდამ იქნება ჩემში და მე ყველანი მუდამ მომენატრებით,ჩემთვის,ჩუმად.მაპატიეთ.
ელე *"
აეროპორტში გაშმაგებით დარბოდა ალექსანდრეს და თვალებით ელეს ეძებდა,არა მარტო ალექსანდრე მაროც და გიგაც.ყვიროდნენ მაგრამ საპასუხოდ ვერაფერს იებდნენ.ცდილობდა გაეგოთ რომელ თვითმფრინავს გაყვა ელე მაგრამ ის თითქოს აორთქლდა,გაქრა.არცერთ აეროპორტში ელეს გვარი არ დაფიქსირდა.
-წავიდა.გაქრა.მიწამ ჩაყლაპა არსადარარი !(ყვიროდა ალექსანდრე)მარო კი ხმას ვერ იღებდა,გამალებით უსვამდა ხელს მის პატარა მუცელს რომელშიც ახალი სიცოცხლე იყო.
-ელემ მიმატოვა!ორივე მიგვატოვა!(ამოისლუკუნა მარომ და ფრთხილად მოიწმინდა ცხელი ცრემლი)
სადიყო ელე?თვითმრინავის ფანჯარას თავი მიაყრდნო,ცოტა ხნით ზემოდან დაჰყურებდა საქართველოს თითქოს შეეძლო დაენახ მისი საყვარელი ადამიანები რომლებიც მიატოვა."მიატოვა" ეს სიტტყვა იმდენად შემზარავად ჟღერდა,როგორ უნდა გაეგრძელებინა ყველაფერი.ეს ადვილი არიყო.ამ ფიქრებიდან მხაზე ხელის თბილმა შეხებამ გამოიყვანა.
-ყველაფერი კარგად იქნება ელე!(ჩაესმა მისი ძმის ირაკლის სასიამოვნოდ თბილი ხმა)
-კარგად არაფერი არიქნება.ისინი მივატოვე!(ელე მთელი ძალით მიეკრო მისძმას.ეშინოდა არ გამქრალიყო)
-ჩვენ ცხოვრებას გავაგრძელებთ ელე!
-მე დავნებდი,ცხოვრებას დავნებდი.პირველად 25 წლის განმავლობაში დავნებდი ირაკლი.ეს საშინელებაა!
-დანებდი!მაგრამ ეს ცხოვრების დასასრულს არნიშნავს ელე.ბევრჯერ ნებდებიან.შენ გააგრძელებ ელე.ძალიან რთული იქნება მაგრამ გააგრძელებ.მე შენთანვარ ელე.არვიცი რამეს მოვახერხებ თუ არა მაგრამ არმიგატოვებ.იმ 15 წელს მოვინანიებ.მე არდაგტოვებ ელე!
-ვერასდროს წარმომედგინა ცხოვრება ლუკას და საბას გარეშე,ვერც მაროს და გიგას გარეშე.ყველაფერი რაც არმინდოდა მოხდა ირაკლი!
-და ალექსანდრე ელე?(ელე დაფიქრდა)
-მე...არვიცი.არვიცი რადამემართა არვიცი ეს რატომ მოხდა,მართლა არვიცი მაგრამ საშინელება ისაა რომ არვნანობ!მე საშინელი ადამიანივარ . ტირანად ვიქეცი !
-შენ ყველაზე კარგი ადამიანი ხარ და ახალ ელედ იქცევი!
-მე აღარმინდა ვიყო ელე ჭავჭავაძე!
-ამას ვერსად გაექცევი ელე.უნდა გაუმკლავდე.!ამხელა ამერიკაში ასეთი პატარა გოგო ელე!(ირაკლი თითქოს თავისთვის ლაპარაკობდა და მართალიცაა.ელეს უკვე ეძინა და არესმოდა რას ამბობდა მისი ძმა,მისი ერთადერთი იმედი)
გალეშილი იყო ალექსანდრე.არასდროს მის მეგობრებს ასეთი არენახათ,არასდროს არსვამდა,ან სვამდა და ზომიერად ეხლა კი თვალებს ძლივს ახელდა.კოტე და ზურა ძლივს ასულიერებდნენ ახალგაზრდა გამომძიებელს.
-რა გავაკეთო ბიჭებო?(საშინლად მძიმე ხმით იკითხა ალექსანდრემ)
-უნდა გააგრძელო!(ზურა)
-გავაგრძელო!რაუნდა გავაგრძელო ელემ მიამტოვა იცი რასნიშნავს ეეს?მიყვარდა?კიი მიყვარდა !ვითმენდი.და როცა ჩემი გახდა ის წავიდა,გავაგრძელო?რატო ტო?რაჯანდაბად მინდა გაგრძელება!(უაზროდ ღრიალებდა ალექსანდრე)
-იმიტორო დაიბრუნო!იმიტო რო თავი გაანძრიო და ელე მოძებნო,იმიტო რო იბრძოლო იმისთვის ვინც გიყვარს!რააზრიაქ გაგრძელებას?ისაზრი რო იპოვი იმგოგოს და დაიბრუნებ აი აზრი! მაგრამ თუ გალოთდები ცხოვრებას ისე დაასრულებ ვერგაიგებ!(უფრო ხმამაღლა დაიღრიალა წყობილებიდან გამოსულმა კოტემ )
-სადმოვძებნო.ამხელა დედამიწაზე ერთი პატარა ელე სადვიპოო ბიჭებო!
-გაანძრიე ერთი დიდი ტვინი და იპოვი ეხა იბანავე და დაიძინა რასგავხარ მეშინია რო გიყურებ!
ელემ ცხოვრება გააგრძელა.მისი კარგი კარიერა ამერიკაშიც გაგრძელდა და ზედმეტად კარგად.სამუშაო უთმობდა მთელ დრო რადგან არეფიქრა არაფერზე.ცდილობდა დაევიწყებინა წარსული მაგრამ ეს რთული იყო და როცა ელე მუშაობდა ალექსანდრე მას ეძებდა.
სამი წელი გავიდა.ალექსანდრე ეძებს,ელე მუშაობს.მართალიცარის როცა ამბობენ ვინც ეძებს აუცილებლად იპოვისო .გვიანი იყო და ელე სახლსი მიდიოდა,ირაკლის ბევრი საქმე ჰქონდა და მთელი ღამე სამსახურში მოუწევდა ყოფნა.ელე კარს აღებდა როცა ზურგს უკან მონატრებული და სასიამოვნო,ნაცნობი ხმა მოესმა.