დილით ორივე ბავშვებმა გააღვიძა. ჩუმად შეიპარნენ ოთახში და ბავშვების ასეთ მდგომარეობაში დანხვისას ერთმანეთს გადახედეს, ნენემ ჩუმად გადაუღო რამდენიმე ფოტო და ტელეფონი ღიმილით ჩააბრუნა ჯიბეშ. თავიდან იფიქრეს გავალთო, მაგრამ საბამ ზღავაზე მინდაო დაიწუწუნა, დაჭერაც ვერ მოასწრეს იოანესთან ისე გაჩნდა და ყურში ჩაკივლა მაჩაიძემ. იოანე სწრაფად წამოხტა და იქეთ აქეთ დაიწყო ყურება, ალისიაც შიშით წამოჯდა საწოლზე და მოხარხარე ბავშებს, რომ ჰკიდა მზერა საბას ბალიში გაუქანა თავში
-ეეე მე რაას მერჩი ტო?
-შენ რას გერჩი ხო? შენს გარდა ასე ჭკვიანურად ჩვენს გაღვიძებას ვერავინ მიხვდებოდა. შორიდან მოუღერა ხელი მაჩაიძეს და ლოგინზე მიესვენა იოანემაც თავში წაუთაქა ძმაკაცს და ალისიასკენ დაიძრა
-ნუ მეჭიმები დაი თუ ძმა ხარ რა, მაგ მუცლით ვერაფრს ვერ მიზამ. სიცილით ჩამოარაკრაკა საბამ და ქალს მუცელზე წკიპურტი, დაარტყა ამაზე ენდიმ შეუუღრინა
-არა რა დღეს მე ვიღაცა მცემს, გამიშვით ხალხნო აქედან.
-რამ მოგიყვაანათ ასე ადრე?(იოანე)
-რაიყო ტო ჩვენი ნხვა აღარ გიხარია? ეშმაკურად ჩაილაპარაკა დევდარიანმა
-ჭკვიანად იყავით, თორემ ქორწილში არ დაგპატიჟებთ. თითი დაუქნია იოანემ საზოგადოებას. ისეთ სიჩუმე ჩამოწვა ირგვლივ ბუზსაც კი შერცხვა და სუნთქვა შეიკავა, ალისიაც დაიძაბა სასურველს ხელი მაგრად მოუჭირა და თვალებ გაფართოებულმა ახედა, იოანეს გაეღიმა, ქალის უკვე გაცივებულ შუბლს თავისი ცხელი ტუჩები მიაწება და თვალი ჩაუკრა.
-კარგით ტო ,ისე იყურებით გეგონება ვერ ხვდებოდით რა, ეე დაიიი რძალი უნდა გაგვიხდე? გილოცავ. ღიმილით გადაკოცნა საბამ და ოთახშიც ატმოსფერო დალგდა, ყველა ულოცავდა წყვილს და ბედნიერებას უსურვებდა მხოლოდ ენდი იდგა გაშეშებული, არა იცოდა ყველაფერი იცოდა, მაგრამ არ ეგონა ასე მალე თუ მოხდებოდა ყველაფერი,თანაც თითქოს მხოლოდ ახლა გაიაზრა ის, რომ გოგო გათხოვდება, რომ წავა დატოვებს. დილას ვეღარ გააღვიძებს ისე, როგორც ჩვევია, ვეღარც მის წუწუნს მოისმენს ხოლმე დილით, ვერც მთვრალი ვერ შეუწვება ლოგინში და ვერ დაუკოცნის სახეს, როგორც ჩვევია, ვერც საყიდლებზე წაიყვანს და თავის გემოზე ჩააცმევს. მხოლოდ ახლა იაზრებს ამ ყველაფერს ყელში რაღაც მოაწვა, იეგოისტა საშინლად იეგოისტა, მიხვდა მისი დის ცხოვრებაში ვიღაც, რომ გამოჩნდა მიხვდა, რომ ახლა ერთადერთი მამაკაცი აღარ იქნებოდა.მხოლოდ ახლა უპოვა ახსნა ალისიას საქციელებს, აი თურმე რატომ არ მოწონდა არასდროს ალისიას არცერთი გოგო ენდის გვერდით, ეჭვიანობდა ეგოისტობდა მაშინ ღიზიანდებოდა, მაგრამ ახლა ხვდება, რომ ეს ეგოისტობაც მოენატრება, წაკბენებიც, ჩხუბიც, საერთოდ ყველაფერი. იდგა გაშეშებული და ხვდებოდა, რომ ყველა მას უყურებდა. იოანემ ყველაფერს მიხვდა ბავშები ჩუმად გარეკა ოთახიდან ქალს შუბლზე აკოცა და ოთახიდან გავიდა. ნელა წამოდგა ჰოფმანი ძმას მიუახლოვდა და მაგრად ჩაეხუტა, ალისიას მუცლის შეხებამ დააბრუნა რეალობაში, გაუცნობიერებლად შემოხვია დას ხელები და თავზე აკოცა ვერ თქვა ვერაფერი ვერ თქვა, სახეზე დადენილი სითხე, რომ იგრძნო გულით გადაუხადა ბავშვებს მადლობა ოთხიდან, რომ გავიდნენ. ალისიამაც იგრძნო ყელში სითხე,თვალები გაუფართოვდა გაკვირვებით ახედა ძმას და როცა დაინახა, რომ მომღიმარი ტიროდა მასაც აეტირა.
-არ მეთმობი ალი გემის? არ იფიქრო, რომ მწყინს ეს ..ეს არასდროს იფიქრო. პირიქით მიხარია, რომ სწორედ იოანესნაირი ბიჭი იქნება შენს გვერდით უბრალოდ მომენატრები გესმის ?
-ენდი კარგი რაა, ჯერ ერთი ჩვენ ჯერ მხოლოდ შეყვარებულები ვართ. მეორეც რამე, რომც გადავწყვიტოთ სადმე ხომ არ ვიქნები აქვე ვიცხოვრებ და იდმენს ვიზამ თავს მოგაბეზრებ.
-ძალიან მაგრად მიყვარხარ ალი.
-მეც ძალიან მაგრად მიყვარხარ. ახლა ხვდები რატომ გეჩხუბებდი სულ გოგოებზე? სიცილით ჩაილაპააკა ალისიამ
-კიიი და ვერ ვხვდები როგორ უძლებდი და არ მცემდი. წამო დაჯექი არ გადაიღალო
-ყოველთვის ყველზე მაგარი ძმა იყავი. თავიდან, რომ მოგიყვანეს სახლში ცოტა გამიკვირდა ვიცოდი, რომ პატარას მომიყვანდნენ შენ კი ჩემზე გაცილებით უფორსი იყავი საშინლად გავბრაზდი იმ მომენტში და ჩემს ოთახში გავიქეცი .დავინახე როგორ ჩამოგიგორდა ლოყაზე ცრემლი, მაგრამ ბავშური ჭკუით ვიფიქრე, რომ შენ რადგან უფროსი იყავი უფრო ეყვარებოდი მშობლებს, ამიტომ არ გელაპარაკებოდი. არ ვიცი გახსოვს თუ არა, მაგრამ მე მახსოვს მას შემდეგ 1 წელი იყო გაუსლი რაც მოგიყვანეს, მე 6 ის ვიყავი შენ 11 ის იმ დღეს ჩემმა კლასელმა თმაზე მომქაჩა და მატირა, ვერ მივხვდი სად წავსულიყავი დედა და მამა სახლში იყნენ ვიცოდი, მართალია მაშინ ოდნავ კარგი ურთიერთობა გვქონდა, მაგრამ მაინც ვერ გიღებდი ისე, როგორც საკუთარ ძმას. ამიტომ არ მოვედი შენთან შემდეგ იმ ბიჭმა კიდევ მომქაჩა თმაზე და ვაშლიც წამართვა გარეთ ვიყავით შენც იქ იყავი, დედას გეფიცები ახლაც მახსოვს როგორ აგენთო თვალები, როგორ გამოიქეცი და იმ ბიჭს ვაშლი გამოართვი კარგად გამოლანძღე და მერე ატირებული გულში ჩამიკარი ისიც მახსოვს მაშნ რა მითხარი....
-არასოდეს არავის არ მივცემ იმის უფლებას, რომ რამე გაწყენინოს მერე რა, რომ ერთი სისხლია არ გვაქვს შენ ჩემი პატარა დაიკო ხარ. ღიმილით ჩაილლაპარაკა იოანემ
-ხო ზუსტად მაგ დღის მერე უკვე ჩემი პრინცი იყავი, პირველი ბიჭი ვისთან ერთადაც მეძინა, ვისაც ვაკოცე, ჩავეხუტე, საჩუქარი ვაჩუქე და ვინც მთელი გულით შევიყვარე, რომ ვამბობდი მომაშორეთ ნერვებს მიშლის მეთქი სინამდვილეში ვინმე, რომ გაგეკარებოდა სულ ვეჭიანობდი. როდესაც ვისმენდი არსებობდნენ დები რომლებმაც თითქმის არაფერი იცოდნენ თავიანთ ძმებზე ვერ ვიჯერებდი, ვერ ვიჯერებდი ,რომ შენსავეთ არ დაყავდათ დები ძმაკაცებში, არ ეთმაშებოდნენ ფეხბურთს, რაგბს, არ ასწავლიდნენ კარატეს და არ უყვებოდნენ მათ დანაშაულზე. სიამაყით ვამბობდი ,რომ ყევლაზე კარგი იყავი ყოველთვის ვამაყობდი შენით და ვიამაყებ კიდეც არ ვიცი თუ აგხსოვს რა გითხარი მაშინ როცა 15 ის ვიყავი „ შენ ყოველთვის ნომერ პირველი კაცი იქნები ჩემთვის, ვერავის დავაყენებ შენზე წინ ვერავის“.... ვერც ალისიამ გაუძლო ამდენს და აეტირა, ყოველთვის გამორჩეულად უყვარდა ძმა. იყო პერიოდი, როცა მასთან ხშირად ჩხუბობდა და ამის გამო საშინლად ღელავდა.
-კარგი ალი ნუღა ტირი რა,დაწყნარდი ჯერ ერთ თვალზე აკოცა დას მერე მეორეზე, წამოხტი ახლა მოწესრიგდი და წავიდეთ ზღვაზე, თორე მოგვკლავს საბა . დის მუცელს მაგრად აკოცა და ოთახიდან გავიდა. ის იყო თანსაცმელი ჩაიცვა და თმას ივარცხნიდა, რომ ყელში ცხელი სუნთქვა იგრძნო მუცელზე კიდევ თბილი ხელები, გაეღიმა და თმის ვარცხნა განაგრძო ყოველ ამოსუნთქვაზე კანზე აყრიდა და ჟრუანტელი უვლიდა, როგორც იქნა მოწესრიგდა ნელა გააშვებინა იოანეს ხელი და ის იყო ნაბიჯი უნდა გადაედგა, რომ ქალდანმა შემოატრიალა ,თვალებში ჭინკები ათამაშებოდა და ეშმაკური ღიმილით დაჰყურებდა ალისიას.
-გამიშვი თმა შევიკრა ძლივს ამოილუღლუღა ალისიამ და გაწითლდა, ისედაც მორცხვია და კიდევ ეს უნდა? რომ დაილაპარაკა კინაღამ სასურველის ტუჩებს შეეხო.
-ჩემი მორცხვი ბუთქუ.<<ღიმილით ჩაილაპარააკა ქალდანმა და ქალს ცხვირი ლოყაზე გაუსვა>> ჯერ პაროლი მითხარი, ჩილაპარაკა ქალდანმა და ქალს საფეთქელზე აკოცა ისედაც დაბნეულია ალისია და სულ აბნევს, ახლა კიდევ პაროლიო, რა პაროლი,რის პაროლი, ხმასაც ვერ ამოიღებს ისეა დაძაბული
-რა პ..ა...რ..ოლი?
-გასწავლო?
-აჰამ.
ვერც გაიზრა ისე დაეძგერა ქალდანი მის ტუჩებს, ჯერ ერთ თუჩზე აკოცა ნაზად, შემდეგ მეორეზე ,მერე ორივე დააგემოვნა. ქალის ხელები რომ იგრძნო თმაში ძლივს შეძლო თავის შეკავება,რომ უფრო უხეშად არ ეკოცნა ქალისთვის, მაგრამ მაინც არ გამოუვიდა ისე აღაგზნო ქალის ინიციატივამ, რომ ლამის იყო ტუჩები მოეჭამა მისთვის. უცებ მუცელზე, რაღაცის გამოძრავება იგრძნო, უმალ დაჭყიტა ორივემ თვალები. ნელა მოშორდა იოანე და გაკვირვებით დახედა გააბდრულ ალსიას.
-რაა რა მოხდა?
-გაინძრა იო გაინძრა, ნახე. დაუფიქრებლად დაწვდა კაცის ხელს და მუცლეზე დაადებინა. ძალიან პატარა მოძრაობა იგრძნო, მაგამ მთავარია, რომ იგრძნო. ტანში გააცივა, გახევდა. იმხელა ბედნიერია ახლა, რომ სავადმყოფოში არიყოს აცუილებლად იკივლებდა სწრაფად დასტაცა ჰოფმანს ხელი და დააბზრიალა ალისიაც გამხიარულდა და ხმამაღალა გადაიკისკისა.
-დამსვი იო დამსვი. გაჰკიოდა ქალი და სიცილს ძლივს იკავებდა ნელა დასვა ძირს მოწყვეტით აკოცა და ანიშნა წავედითო.
-ძალიან მაგრად მიყვარხართ. გასვლისას უკნიდან მიეკრო ქალდანი და ლოყაზე აკოცა ქალს.
-ჩვენც ძალიან გვიყვარხარ. სიხარულისგან გაიბადრა ჰოფმანი და აჟიტირებულ მეგობრებს კიდევ ერთხელ მიესალმა.
არსად გაუვლია დედასთანაც კი არ გაუშვა მაჩაიძემ, ისედაც ვიცადე და-ძმის ვენესუელური სერიალის გამო და აღარ ვაპირებ ახლა ბრაზილიურზე გადავიდე ზღვაზე მინდაო. გამწარებულმა ალისიამ ორსულად ხომ არ ხარო მიაძახა და მანქანაში გაბუტული ჩაჯდა. ერთ მანქანაში იოანე, ალისია, საბა და ენდი ისხდნენ. მეორეში ერეკლე, ლიკა, გიო და ნენე, ეს ალისიას გადაწყვეტილება იყო, დღეს მოკრა თვალი თუ როგორი დაჟინებული უყურებდა კაკაბაძე მოწყენილ დევდარიანს და იმწამსვე მიხვდა რაშიც იყო საქმე, მაგრამ ჯერ არაფერს ამბობს. ნენეს დაელაპარაკება და მერე მიხედავს ამათ, ბავშვობიდან მაჭანკლობს არასდროს არ გაცრუებია იმედი ვინც ერთამნეთთან დააკავშრა ყველა ბედნიერად ცოვრობს და იმედოვენბს ამ შმეთხვევაშიც გამოუვა. მცხეთაში ჩასვლამდე ეხვეწებოდა საბა შემირიგდიო, მაგრამ ყურიც არ შეიბერტყა გაბრაზებული იჯდა და გზას გაჰყურებდა.უცებ საბა აყვირდა
- გააჩერე მანქანა
- რაგინდა მაჩაიძე არ გადამრიო
- გააჩერე მეთქი ბიჭო
- აჰა ჩადი
სწრაფად გადავდა მანქანიდან მაჩაიძე და უკან ხელში კალათით დაბრუნდა. ალისიას კარები გამოუღო და მის წინ ჩაიმუხლა.
-კაი ტო მაპატიე რა, მართლა ვერ მოვასწრებდით იქ მისვლას, არ მიწყინო რაა. ვაფშე ჩაგიყვან თბილისში იცოდე ნუ მიბრაზდები დაი რა, აჰა ეს თქვენ. ღიმილით აკოცა ჯერ მუცელზე და მერე ლოყაზე, როგორც კი მანქანაში დაჯდა მაჩაიძე ალისია წამს მისკენ შეტრიალდა
-მიყვარხარ.ღიმილით აკოცა ლოყაზე საბას და კალათში ჩაძვრა, გაინტერესებთ რა იყო კალათში? გეტყვით კალათში იდო ყველა სახის ტკბილეული, რაფაელოები, ვაშლები, პატარა წვენები და ორი ბაჩუჩები ერთი ბიჭის ერთი გოგოს. ღიმილით დახედა ბაჩუჩებს ორივე ჩანთაში ჩადო და კალათს მადიანად შეექცა.
-ალისია არ გაგვიყოფ ? ადგილზე აცმუკდა საბა
-შენ არ უყიდე ბიჭო?(იოანე)
-მინდა და რა ვქნა
-აჰა აიღეთ. ყველას დაუნაწილა ტკბილეული. მუსიკამ და სითბომ სასიამოვნოდ იმოქმედა მასზე ქუთაისში შედიოდნენ, როცა ჩათვლიმა.


ბავსბეო ძლაიან ძალიან დიდი ბოდიში რაააა :/ ვერ მოვიცალე რომ დამეწერა რამდენიმე თავიც და დასრულება ჩვენი ბუთქუნების ამბავიიი გთხოვთ არ დიაშუროთ კომენტარები რააა მიყვარხრათ ყველა