რეზის დაბადების დღეა დღეს, ჩემი მამიკო 40 წლის გახდა ! ნუ დედა მთელი დილაა დარბის ძაან მაგარი დაბადების დღე უნდა გავუკეთოო ქმარსო! მეც ჩემის მხრივ გადავწყვიტე სიურპრიზი მომეწყო.
ოთხივე ერთად მიგვიყვანეს ცეკვაზე, მიზეზი ძირძველი ქართულია " ჩემმა შვილმა რესტორანში ხელი როგორ არ უნდა გაშალოს" და რადგანაც რეზის აფანატებს ქართულ ცეკვაზე და რადგანაც დაჩი მთიულურში საოცრებაა გადავწყვიტეთ ეს ცეკვა დაგვედგა, სიმაღლის გამო ყოველთვის მე და დაჩი ვართ ხოლმე მეწყვილე ახლაც ასე იქნება, ბანის ხევსურულ ბალადაზე გადავწყვიტეთ დადგმა, ულამაზესია, ბიჭების ჰაერში ნახტომით და გადასვლებით იწყებე მერე შევდივართ გოგონები, ძალიან ლამაზი გამოვიდა ნუ რესტორანშიც იმედია ასეთი გამოვა.
- აუ ნიაკო მალე!- დაიყვირა დედამ.
- ხო ვსო მოვდივარ!- ლურჯ კაბაზე ხელი ჩამოვისვი სარკეში კიდეევ ერთხელ დავტრიალდი და გავედი, რეზი უკვე რესტორანშია თავის ძმაკაცებთან ერთად.
ნუ რასასც ველოდი ზუსტად ის დამხვდა, ნაცნობებით გადატენილი სუფრა, ოდნავ ავნერვიულდი ამდენი ხალხი და თანაც სულ შენი ახლობლები, არა უცხოებიც არიან სხვა სუფრაზე მაგრამ. ხელებისმტვრევით მოვათვალიერე დარბაზი და ლამის გულმა დამარტყა მოხარხარე ერაძის სუფრას რომ მოვკარი თვალი, ჩვენგან ორი მაგიდის მოშორებით სხედან, რათქმაუნდა ბ** ერთად, მესამე და გამშველებელიც აქ არიან, ელეს მკვლელი სახით გადავხედე და ხელებისმტვრევა გაავაასმაგე, სამაგიეროდ დაცI მოგვიახლოვდა ძალიან მშვიდი სახით, რა სიმპატიურია ეს დეგენერატი, მართლა წამოიყოლა რესტორნის გოგონები, შავი კლასიკური შარვალი, თეთრი პერანგი და შავი კლასიკური ფეხსაცმელი, ტრადიციული შავი დიდი საათი და ის დეგენერატი ღიმილი გოგონებს რომ შოკავს, ლექსომ სიცილით ჩაუშტვინა და ერთ გოგოს გახედა განსაკუთრებით ურცხვად რომ ათვალიერებდა დაჩიბას.
ჩვეულებრივი მოკითხვები და სუფრა, ნახევარსაათში გაისმა ჩვენი მუსიკის ხმაც როგორც ვიყავით შეთანხმებულები, სწრაფად წამოხტნენ ლექსო და დაჩი და ჰაერში უმაგრესი ნახტომით საცეკვაო ადგიის ცნტრში მოექცნენ, ამას გადასვლები მოყვა, წამოსვლა და ჩემი დე ელეს ჯერიც დადგა, როგორც ყოველთვის ამ ბალეტკებშიც კი ფეხები დამატყდა, მხოლოდ ორჯერ მოვახერხე ერაძის რაღაცნაირი ღიმილიანი სახის დანახვა, მშვიდად ეწეოდა და მიყურებდა, ილეთების დასრულების ტანავე ჩეჩნურის მუსიკა შემოიჭრა დარბაზში, გაოცებულმა გავხედე ეშმაკურად მომღიმარ დაჩის, დეგენერატი მთხოვა ჩეჩნური ვიცეკვოთო მაგრამ არ დავთანხმდი და რა გაჩალიჩა? დამპალი ღიმილით დაარტყა წრე სცენას და ჩემს წინ დაიწყო ჩემი საყვარელი ილეთების კეთება, სწრაფადვე გადგა განზე და ტაშის კვრით მაცნობა შენი დროაო, ნუ რაღას ვიზამდი, მეც ღიმილით წავედი ჩემი საყვარელი ილეთით წრეზე, როგრც კი დაჩიმდე მივაღწიე მსუბუქად წამოვარტყი თავში გამოწვევის მიზნად და უკანსვლით გავაგრძელე ილეთების კეთება, რომ ვიგრძენი მეტს ვეღარ შევძლებდი ( ეს ცეკვა ფეხისწვერებზე იცეკვება და დიდხანს ცეკვა ძნელია) დაჩის ვანიშნე ვსო თქო და სცენა ელეს და ლექსოს დავუთმეთ, მხოლოდ საფინალოში შევუერდით გადაქანცულ წყილს და ერთად დაავსრულეთ ცეკვა რომელიც დაჩის წყალობით ორი გამვიდა!
მქუხარე აპლოდისმენტებმაც არ დააყოვნა, თბილი ღიმილით წამოდგა რეზი და ოთხივეს ჩაგვეხუტა.
- გილოცავ მა!- გავუღიმე და ჩავეხუტე რეზის.
- ძაან მაგარი ხარ მა!- თავზე მაკოცა რეზიმ და მაგრად ჩამიკრა გულში.
- გააფრინე ბიჭო თან ლეზგინკა რამ ჩაგართვევინა?- ვუსაყვედურე დაჩის.
- კაი რაა- სიცილით აიქნია ხელი და ვიღაცეების საცოდავ მცდელობას გახედა მთიულური მოებაძათ.
- ჩავატაროთ მასტერ კლასები?- გადახედა ლექსოს სიცილით რომ იგუდებოდა.
-მაგათაც ეგ არ უნდათ?- კითხა ელემ რადგან გოგონები ცეკვავენ.
- მიდი რა გავერთოთ!- თვალი ჩაუკრა დაჩიმ და პირდაპირ გადასვლებით შევიდა შუაგულში გოგონების გაბრწყინებული სახე უნდა გენახათ.
როგორც კი ეს ცეკვა დამთავრდა სწრაფად შეუკვეთეს უცხოური, ნუ დაჩი ვიღაც გოგოს აეტორღიალა და რათქმაუნდა არც ლექსო დარჩა ისე, დანარჩენებიც დაიშალნენ, ჩემი დედიკო მამიკოს ეცეკვება, მე და ელე ერთამენთს მივეყუდეთ და სკამზე დავწექით.
- არ მეცეკვები?- მოისმა გამშველებლის ხმა ზურგს უკან.
ელე სწრაფად გასწორდა, წარბაწეულმა გახედა თავზე დამდგარ მომღიმარ გამშველებელს და ცხვირაბზუებულმა აქცია ზურგი.
- არა !- მკაცრად გასცა პასუხი ელენეემმ!
- გავბრაზდები- ოდნავ დაიხარა გამშველებელი და ელეს მხარზე ხელი დაადო.
- !- გახედა ელემ გვერდულად.
- არად არ უნდა გეკიდოს!- დამპლურად ჩაიღიმა გამშველებელმა.
თვალები დავუქაჩე ელეს გაყევი თქო და რეზიზე და დანარჩენებზე ვანიშნე კიდევ კარგი დაჩი სადღაც გაძბვრა.
უკმაყოფილოდ ჩაიფრუტუნა და ფეხზე ადგა, სიცილით ცაკიდა ხელი გამშველებელმა და რევერანსით გაიწვია საცეკვაოდ.
მგონი ცუდათაა ჩვენი საქმე.
- მამიკოს ნიჭიერი- აი ერაძეს ზე ირონიაც.
- დაგაგვიანდა!- წარბაწეულმა გავხედე უკვე ჩემს გვერდით მჯდარ გეგას.
- მთავარია აქ ვარ !- თვალი ჩამიკრა დეგენერატმა და ღვინო მოსვა- არც ისე მაგარია!
- რა გინდა?
- არაფერი !
- წადი რა გთხოვ!
- ნწუ!
- გეგა აქ მამაჩემი და სხვა ოჯახისწევრები არიან წადი- ანერვიულებულმა გავხედე ცეკვით გართულ ხალხს.
- ერთი პირობით ხუთ წუთსი აივანზე გაკოხვალ, თორემ დავბრუნდები..
- ვერ ვიტან ამ მუქარას!
- ანუ აქ დავრჩე?
- კარგი გადი!
ეს რა შარი აიკიდე ნიაკო! უგმაყოფილო მზერა მივაყოლე აივნის კარისკენ მიმავალ ერაძეს, ა უნდა ამ ადამიანს ჩემგან ვინმე ამიხსნით? მე ეს ყველაფერი ძალიან მაშინებს.. ჩემი და გეგას ურთიერთობა თუ ეს შეიძლება დავარქვათ სისულელე და არ არსებულია, არ შეიძლება იყოს გეგა ერაძე ჩემთან ახლოს, ესეც არ იყოს მას არავინ უყვარს, მე ყოველშემთხვევაში არა..
ნელა გავემართე აივნისკენ, გეგა ჩვეულ პოზაში დამხვდა, სიგარეტით და ოდნავ მომღიმარი სახით.
- რა პუნქტუალური ხარ?- მწარე ირონია არ სცილდება ამ ნაგავს.
- სხვა გზა არ მაქვს!
- ვერ მიტან?
- ესე მეტყობა?
- სხვა რამ გეტყობა- მომიახლოვდა ერაძე და სახე ერთი ხელით დამიჭირა.
უხეშად მოვიშორე მისი ხელი და მოაჯირს მივუახლოვდი, ლამაზია ქალაქი როცა მშვიდია, როცა შენტანაც სიმშვიდეა და როცა არ არსებოს გეგა ერაძე!
- თავს რატომ არ მანებებ?- ვკითხე ერაძეს და თვალებში შევხედე, ცოტახანს ვეძებდი, რას არ ვიცი ალბათ ადამიანობის, სიყვარულის ნაპერწკალს ან რაიმეს ხელმოსაჭიდს რომ გეგა კარგია მაგრამ ვერაფერი.
- არ მინდა და იმიტომ..- მშვიდად გამცა პასუხი და სიგარეტი გადააგდო.
-რატომ?
- ბევრ კითხვას სვამ..
- პასუხები მჭირდება!
- ვერ მიიღებ!
- მაშინ წავალ..- გაბრაზებულმა ამოვილაპარაკე და კარისკენ გაბრუნდი.
- არა !- წინ ჩამიდგა ბრძანებლური ტონით ერაძე.
- გამიშვი!- ხმა გავამკაცრე რაც შემეძლო.
- ჩამეხუტე და გაგიშვებ!
- გამატარე!- უკვე ვიყვირე.
- ჩამეხუტე !- ერაძემაც იყვირა, ოღონდ ღიმილით.
- არა !- ახლა მართლა ხმამაღლა ვიყვირე!
გეგამ გაიცინა, იცით როგორ ჯერ რომ არ გინახავთ ასეთი ღიმილი, არა ღიმილი კი არა სიცილი, მეც გამეღიმა მაგრამ სწრაფად დავიბრუნე გაბრაზებული სახე.
- დაიმახსოვრე მე ვიღებ ყველაფერს რაც მინდა- ცხვირზე ხელი დამკრა ერაძემ და კარიდან გაუჩინარდა.
ეს ადამიანი მანადგურებს! ბოლომდე!
დარბაზში შესულს ელე მომიახლოვდა და ლამის გლანდები დამილაგა მაგიდაზდ წავიდეთ აღარ შემიძლიაო, დაჩიბამ ჩემთან დაგვტოვა და რესტორანში გაბრუნდა, მაგარი ნაშა ავაგდეო, რა ეშველება ნეტა?
სწრაფად გადავივლეთ წყალი და სპორტულებში გამოვეწყვეთ, ვგიჟდები თავისუფლებაზე.
- აუ რა დღე იყო ეს!- ფეხები დივანზე შემოალაგა ელემ და ამოიფრუტუნა.
- არ ახსენო!- ხელები გავიქნიე და წვენის ჭიქა მაგიდაზე დავდე.
- ვაბშე რა უნდათ რა მაგათ?
- რა გითხრა იმან?
- არაფერი ვიცეკვეთ, ლოყაზე მაკოცა და წავიდა, ერაძეს რა უნდოდა?
- ერაძე თვითონ ვერ იგებს რა უნდა და მე რა გავიგო?
- აუ რა გვეშველება რაა!
კარზე ზარია, ელეს შევხედე, გაკვირვებულმა აქაჩა თვალები, სწრაფად მივუახლოვდი კარებს და ყური დავუგდე.
- გააღე არ ვიკბინები!- ერაძეს სიცილნარევი ხმა მოსწვდა ყურთასმენას.
- ამან სულ აურია?- აღშფოთდა ელე.
- მესმის ელენე!- შემოგვძახა ერაძემ- ორ წუთში გააღეთ ან მე გავაღებ!
- რა გინდა გეგა?
- გააღე და გეტყვი..
- რა უნდა ქნა?- მკითხა ელემ.
- რომ არ გავაღო არ წავა!
დაძაბული სახით გავაღე კარები და ორ ასვეტილ სილუეტს თვალები დავუქაჩე, გამშველებელმა ლოყაზე მაკოცა და თავხედურათ შეაბიჯა სახლში, მას ერაძე მიყვა.
- რავიცი თუ გინდათ შემოდით!- გაბრაზებულმა მოავლო ელემ ორივეს თვალი.
- აქ რას აკეთებთ?- ეხლა მე ვიკითხე ძლივს გაკონტროლებული ტონით.
- რავი გეგამ ნიაკომ კარგი ყაავ იცისო და !- დივნიდან ამომხედა გამშველებელმა და ფეხები მაგიდაზე შემოალაგა.
- ფეხები!- ბალიში ჩაარტყა ელემ და დაუბღვირა.
- ჰა გვალევინებთ თუ არა?- ეხალ ერაძემ შემომხედა პრეტენზიული სახით.
- გაეთრიეთ აქედან!- ვიკივლე მდგომარეობიდან გამოსულმა.
- აუ ეს რა წიკვინა ყოფილა ტოო- ხელი აიქნია გამშველებელმა და სახე მტკივნეულად შეჭმუხნა.
- აუ ეს ტოო არა რაა- გაიწელა ელე.
- წრიპა ენას ამოგაცლი- კოცნა გაუგზავნა გამშველებელმა.
- აუ დაახვიე აქედან.!
ელვის სისწრაფით წამოხტა გამშველებელი და ელეს ხელში ჩააფრინდა, შიშისგან გაფართოებული თვალებით შევხდე, ჯერ გამშველებელს და მერე მომღიმარ ერაძეს და უკან რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი.
- ეხლა შენ ზრდილობას ისწავლი!- დაიღრინა გამშველებელმა და ელე კარისკენ გაათრია.
- რა ? სად მიგყავს?- რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი მაგრამ ერაძე ამესვეტა წინ.
- არ გინდა ჩარევა დამიჯერე- მშვიდად ჩამიკრა თვალი და კარს გახედა რომელშიც გამშველებელი და ელე გაუჩინარდნენ.
- დააბრუნე!- შეშინებულმა ვიყვირე და კარებს შევხედე.
- არაფერს დაუშავებს!
- რა? თქვენ ავადმყოფები ხართ?> დააბრუნე ახლავე- პანიკაში მყოფი დავეჯაჯგურე გეგას ხელებს.
- კაი ვსო დაწყნარდი!- იყვირა წერაძემ- მხეცი არავინაა !
- მართლა? იქნებ იმ ბიჭს ვკითხოთ რეანიმაციაში რომ წევს?
- იმან ბევრი იტლიკინა!
- ცხოველი! სად წაიყვანა?
- არ ვიცი!
- რა არ იცი? დაურეკე! დააბრუნოს!
- აუუ ვსო გაჩუმდი თორემ!
- არ მაინტერესებს შენი მუქარები ახლავე დაუ..
სწრაფად ამაფარა სახეზე ხელი ერაძემ და გაურკევეველი ბგერები გაისმა ოთახში, მის ხელს დავეჯაჯგურე და ნაწყენმა ავხედე. ამათმა სულ გააფრინეს? სად წაიყვაან იმან ელე და ეს რას აკეთებს აქ?
- გაჩუმდები?- ჩამომხედა ერაძემ.
როცა მივხვდი აზრი არ ჰქონდა თავი მორჩილად დავუქნიე და გეგამაც ხელი გამიშვა.
- დაურეკე გთხოვ!- დაბალი ხმით მივმართე გეგას.
- არაფერს დაუშავებს, ჩემი ხომ გჯერა?- სახე ხელებში მომიქცია ერაძემ და ისეთი თვალებით ჩამომხედა დავაპირე მეპასუხა კი თქო მაგრამ მაინც გაამხსენდა ვინ იდგა ჩემს წინ და სწრაფად გავაქიე თავი- მოგიწევს დაჯერება!
- უბრალოდ დაურეკე..
- არაა საჭირო..
- რა გინდათ გეგა?
- თუ გახსოვს გთხოვე რომ ჩამხუტებოდი..
- არ გითხოვია! მიბრძანე!
- შეგესრულებინა და აქ არ ვიქნებოდი..
- არ ვარ ვალდებული შენი ბრძანებები ვასრულო..
- ხო და ახლა პრეტენზიების გარეშე.
- მეზიზღები!
- ეგ აღარ თქვა!
- თავი დამანებე, ისიც შეეშვას ელეს.
- რატომ იქნებ ნმოწონს?
- ვის მას ელე? კაი რაა!
- რატომ?
- სისულელეა და ასეც რომ იყო ჩვენ თქვენნაირ ავადმყოფებთან არაფერი გევსაქმება !
- კარგადცდაფიქრდი რას ამბობ- გაბრაზდა გეგა.
- მე მინდა რომ წახვიდე ახლავე !
- ასე ვერ მიტან?
- მითხარი არსებობში შენში თუნდაც ერთი თვისება რომელიც შეიძლება ადამიანს მოწონდეს?
ისეთი სახით შემომხედა გეგამ ჩემი თავი შემზიზღდა, უბრალოდ მასზე არასდროს ჰქონია გავლენა ჩემს სიტყვებს, არც კი ვიცი ეს ყველაფერი საიდან მოვიტანე ან რატომ ვთქვი მაგრამ ახლა კან დახევას არ ვაპირებ, გეგა ერაძე უნდა გაქრეს ჩემი ცხოვრებიდან, ისევე როგორც გამშველებელი ელეს ცხოვრებიდან.
- სიძულვილი არ გიხდება ნია- გამოსცრა გეგამ.
- მაშინ ნუ მაზიზღებ თავს!
- ანუ გეზიზღები?
- კი!
- ძალიან?
- ყვეკაფერზე მეტად...
ერაძემ ჩემი სახლი დატოვა....



მეტ ვერ მოვასწარი და ვეცდები 12 ის მერე დავდო, ფოტოზე გამშველებელია.