"ანა და გიო"
მანქანით მიდიოდნენ. მაგრამ სად? ანას ბარის გზა არ ეცნო ამიტომ გიორგის კითხა:
-გიო სად მივდივართ?_გაუღიმა გიომ.
-ნახავ!_მკაცრად მაგრამ საყვარლად უპასუხა.
-აუ მითხარი რა_თხოვნით გადახედა გიორგის.
-მალე მივალთ... აი მოვედით_ცოტა ხნის შემდეგ ძალიან ლამაზ ადგილას მიიყვანა გარშემო სულ ხეები ყვავილები იყო. გადამწვანებული იყო იქაურობა გიორგი წინ მიდიოდა წერეთელი კი უნკან მივებოდა.. ერთ ერთ ხესთან საქანელა იყო ჩამოკიდებული თეთრი საქანელა. იქ ჩამოსხდნენ, დუმილი გიორგიმ დაარღვია:
-ანა მოკლედ არ ვიცი როგორ გითხრა.._სათქმელს თავს ვერ აბავდა გიო.
-გისმენ._გაუღიმა.
-მოკლედ .._ვერ ამბობდა გიორგი.
-გისმენ._კვლავ გაუმეორა ანამ.
-აუ ბევრი რო აღარ გავწელო.. აღარ მომწონხარ_ანას სახეზე გაბრაზება და დაეტყო თვალები აუცრემლიანდა.
-მაგრამ ძლიან მიყვარხარ_ანამ ცრემლები მოიწმინდა და გიომ გახედა.
-რა გატირებს ან?
-რო მითხარი აღარ მომწონხარო!_ასლუკუნებულმა უთხრა.
-მოდი აქ_ანა მიხუტა და თმებზე წაეთამაშა._მე კიდე გული გამისკდა!_ჩაიცინა.
-ჰოო.. და შენ რას მეტყვი?_მოუბრუნდა ანას.
-მე.. მე.._ანა გაჩუმდა.
-არა ხო?_ნაღვლიანად უთხრა გიორგიმ.
-მე.. მიყვარხარ!_მტკიცედ თქვა წერერეთელმა.
-ჩემი გოგო!_დააგვირგვინა გიომ.
-არ წავიდეთ ისინიც ინერვულებდნენ.
-წამო._მანქანაში ჩაჯდნენ და ბარისკენ წავიდნენ.
"ლიზა და საბა"
-აუ ამდენი ხანი ად არიან?_ამოვიწუწუნე მე.
-მოვლენ სად წავლენ. რამდე შეუკვეთოთ რა_დაამშვიდა ყიფიანმა(საბამ).
-კაი_შეკვეთა მისცეს. ჰორიზონტზე წყვილი გამოჩნდა.
-სად იყავით ამდენ ხანს?_დავუცაცხანე მე.
-სადღაც_მომიჭრეს მოკლედ.მერე ვიცეკვეთ დავლიეთ კარგად ვერთობოდით მაგრამ ვინ შეგარგო კარში ლევანი გამოჩნდა, მე ისე მოვიქეცი,რომ ვითომ ვერ დავინახე..მალევე მოვიდა ჩვენ მაგიდასთან.
-ვა ლიზუ ანა როგრ ხართ_მოგვესალმა.
-კარგად_მოვუჭერი..
-რას შვებით?_ღიმილით გვკითხა.
-ვერ ხედავ?_მკაცრად ვუთხარი.. ვერასდროს ვერ ვიტანდი ამ ადამიანს..
-ააჰ.. კაი ზბოგამ.._როგორც იქნა წავიდა საბას გავხედე ძარღვებ დაბერილი მიყურებდა.
-აუ ეს ვინაა რა_ვთქვი მე.
-ოო დაიკიდეთ_გაგვამხნევა წვილმა.
-ლიზა წამო ერთწამს_მითხრა საბამ. თავი დავუქნიე და გავყევი. გარეთ მანქანასთან ვიდექით.
-რა უნდა ამ ლევანის?_დაიწყო საბამ.
-მე რა ვიცი?
-თუ იცი?_იროონიით მკითხა.
-საბაა.. მე რა უნდა ვიცოდე ლევანის რა უნდა?
-აუ ჩემი.. იცოდე შენთან კიდე მოახლოებულს დავინახავ და მაგის გამო ციხეზე წავალ!_მკაცრად თქვა ყიფიანმა.
-რაა??? აუ რა შენი საქმე მე ვინ მომიახლოვდება ან ვინ არა?_ტონს ავუწიე.
-ჩემი საქმეა ზუსტად! მე გაგაფრთხილე ლიზა ახვლედიანო!
-მომისმინე საბა ყიფიანო! მე რასაც მინდა იმას ვიზავ ვისთანაც მინდა იმას ვემეგობრები გაიგე?! ეს შენ არ გეხება._მკაცრად ვუთხარი.
-მეც გითხარი! არ მიეკარო მეთქი!_მკაცრად მაგრამ თბილად თქვა.
-რატო? ადამიანო რატო? შენ რა მერე?_თან დავდიოდი ერთ ადგილას. გავცერდი თვალებში ჩავაშტერდი, დუმდა ის დუმდა ისე მეშლებოდა ნერვები რომმ....
-იმიტო!_აუფ მომინდომა ამან რააა.
-იმოტომ პასუხი არაა!_სწერვულად გავუღიმე._გეკითხები შენ რა ?_გავუმეორე. შემდეგ დაიხარა და პირველი კოცნა მომპარა, მეც ავყევი. რას ვგრძნობდი? მხოლოდ იმას რომ ბედნიერი ვიყავი! ამდენი ხნის განმავლობაში პირველად ვიყავი ბედნიერი.. მალევე მოვშორდი.
-ეს.. ეს.. არ შეიძლება_ამოვილიღლუღე მე.
-ბოდიში ლიზა.. არ მინდოდა_სინანულით მომიბოდიშა.
-არა ეს აღა მოხდება არასდროს!_მკაცრად ვთქვი.
-მაპატიე ლიზა ვერ ვხვდებოდი რას ავაკეთებდი.
-შეგიძლია სახლში წამიყვანო?_მან სახლში მიმიყვანა მანქანიგან გადმოვედი და მომაძახა "ბოდიშიო" კარებთან ვიყავი უუვე ისიც დამეწია მოტრიალდა და შუბლზე მაკოცა...... ანას მივწერე რომ სახლში ვიყავი.. დავიძინე მაგრამ რა დამაძინებდა.. ავდექი და კითხვა დავიწყე მაგრამ აზრი? არაფერი არ შემდიოდა სულ "იმ ინციდენტზე" ვფიქრობდი. მალევე ანა მოვიდა.. ყველაფერი მოვუყევი მანაც მომიყვა... მამიკოს დავურეკე მითხრა რომ ამ დღეებში აქ კორპორაციულ საღამოს გეგმავდნენ და ჩამოდიოდა...დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა მოვწესრიგდი ჩავიცვი: დახეული ჯინსები,თეთრი მაისური ჟაკეტი თმა ჩავიწანი, ყავა დავლიეთ და წავედით როგრც მახსოვს დღეს ახალი მოსწავლე გადმოდის ძალიან დამაინტერესა ვინ იყო... აი ისიც გამოჩდა მართალი ყოფილა ბიჭი იყო.. ცოტნე მაისურაძე, მაღალი შავგვრემანი.. ნუ კაი ტიპი იყო.. მასწმა ჩემს გვერდით დასვა.. აუუ ამას რა გაუძლებს ეხლა.. დასვენებაზე ანას ხელი დავავლე და დერეფანში გავედით.. ჯანდაბა მე ხო ბედი არ მაქ ისევ ლევანი შეგვეჩეხა..
-არა რა ცხოვრება მართლა ბევრ სიურპრიზს მიკეთებს_გაგვიღიმა.
-ლევან გვეცკარება კარგად_ანამ მოუჭრა.მეც ყურადღება არ მივაქციე.. სასადილოში ჩავედით წყალი ვიყიდეთ და ამოვედით მერე გიო უნდა ვნახოო ანიმ და მეც მიწევდა რომ საბას კლასთან მივსულიყავით..
-პირვეტ გიიო_ ანამ გიო გადაკოცნა. მეც მომესალმა რადგან თხუთმეტ წუთიანი შესვენება იყო ცოტა გავიაროთო.. ოხხ ანა წერეთელი და გიორგი ნასიძე მოსაკლავები ხართ ჰო და დავრჩი ამ დებილთან მარტო.
-კაი საბა მე კლასში უნდა დავბუნდე კარგად.
-მოიცა რატო გამირბიხარ?_ირონიულად თქვა.
-ზარი მალე დაირეკება მე კიდე მეჩქარება._არაფრის თქმა არ დავაცადე და კლასისკენ მოვკუტცხლე.. ეს ახალი მალე დაუმეგობრდა ყველას..
-გამარჯობა_მოგვიახლოვდა ცოტნე.
-პივეტ_მივესალმე.
-შენ ლიზა ხო?
-ხო_გავუღიმე.
-ლიზა თუ ლიზი? როგრ მოგმართო?
-ლიზა.. კარგი დავჯდეთ მასწი მოვა_გაკვეთილებმაც ჩაიარა ანა გიოს შესახვედრათ წავიდა ეხლა მარტო უნდა ვიარო? აუ რა! მაგრამ უკნიდან ხმა მომესმა აუ ეხლა ეს თუ საბაა.. მაგრამ ის ახალი შემრცა ხელში ჩვენსკენ ცხოვობდა.. ბევრი ვისაუბრეთ ნომერი გამომართვა და წავიდა.. სახლში მარტო ვიყავი გამოვიცვალე და პიცის ცხობა დავიწყე.. ანაც მალე მოვიდა გამიზარა გრძნობები.. მერე ლაშას დავურეკე რაღაცეები მოვუყევი. ჩემზე და საბაზე არა მრცხვენია ბავშობიდან მორცვლი ვიყავი... აბაზანაში ვიყავი მალე გამოვედი და ცივ ლოგინში შევწექი. მალევე გადავეშვი სიზმრების სამყაროში.
____________________________
ესეც მეხუთე თავი:* იმედია მოგეწონებათ.
მგონი ცოტა დიდია ხო? ნუ რაც მოვასწარი ესაა
ველი სეფასებას და კრიტიკას:*
შეცდომებისთვის ბოდიში:*
აბა რას ფიქრობთ ცოტლე საბა თუ ლევანი?:))