-შენ სულ გაუბერე გოგო?-იღრიალა დაჩიმ და თავჩაღუნულ აცრემლებულ ელეს დახედა.
დივანზე მოკუნტული იჯდა ისედაც წრიპა ელე და ჩუმად იცრემლებოდა, დაჩი გაბრაზებული სცემდა ბოლთას და ხანდახან მწყრალი მზერით გადახედადა ელეს, მე და ლექსო სავარძელში ვისხედით და ამ ორს მშვიდად ვაკვირდებოდით რადგან ჩვენმა სიტყვებმა არცერთზე არ გაჭრა.
- აუ ეს დებილია ყველაფერს ვფიცავარ!- ისევ აფეთქდა დაჩი- ვინ ლაშა გოგო? ვინ ? ლაშა კიკნაძე? შენ ტვინი სულ დაკარგე? ბოლო დონის ნარკომანთან რომ არ დაგეწყო ლავსთორი ვერა ისე?
- დაჩი მე ლაშა მიყვარს- მეასედ გაიმეორა ელემ.
- აუ ეს გაიტანეთ თორემ დავახრჩობ !- გადმოგვხედა დაჩიმ.
- კაი რა დაჩი გეყოფა- ფეხზე ავდექი და დაჩის წინ ავეტუზე- არც მე მეხატება გულზე ეგ ლაშა მაგრამ ელეს არჩევანია და ჩვენ ვალდებულები ვართ გვერდით დავუდგეთ, ისე ცოტა საწყენია ერთი თვის მერე რომ ვიგებთ!- წარბაწეუმა გადავხედე დაქალს.
- მე დამკარგავო და- შემახსენა ბურტყუნით ელემ ერთი თვის წინ ნათქვამი სიტყვები.
რათქმაუნდა გაბრაზებულ გულზე ვუთხარი აბა ელეს დავკარგავდი? თუმცა მაინც მგონია რომ ლაშა და ელე ერთად ვერა!
- მომე ნომერი- რამდენიმეწუთიანი დუმილის მერე ნაგლად გადახედა დაჩიმ.
- რა ?- შეეშინდა ელეს.
- მომეცი ნომერი..
- აი- სწრაფად გაუწოდა ტელეფონი, დაჩიმ ნომერი ამოიწერა და ლექსოსთან ერთად დატოვა სახლი.
-უარესს ველოდი- ამოისუნთქა ელემ.
- ჯერ არ ჩაუვლია დაგავიწყდა სად წავიდა?
- ლაშამ იცის ისედაც რომ ასე მოხდებოდა, თვითონვე მითხრა ნომერს გთხოვს და მიეცი მე დაველაპრაკებიო..
- არ გრცხვენია? ერთი თვე მიმალავდი?
- რომ დამეკარგე!
- ხო იცი არ დაგკარგავდი..
- შემეშინდა!
- დებილი- გამეცინა ელეს საწყალ სახეზე და ცავეხუტე აფერისტს.
ეს ერთი თვე ერაძე არ დამლაპარაკებია, რამდენჯერმე დავინახე, მაგარ ნაშებთან ჩითავდა ტიპი რა ფეხებზე კიდია 18 წლის ლაწირაკი, ორჯერ შემხვდა რესტორანში, რამდენჯერმე ქართულზე, ნაბახუსევი სახით ბორჯომ მომარჯვებული დააბოტებდა სამზარეულოდან მისაღებამდე, კონტაქტი ნული, არც უცდია და რომც ეცადა უარესად ამიცრუებდა გულს მასზე.
მე და ერაძემ ერთი თვის წინ დავასრულეთ.. საღამოს ათზე დარეკა დაჩიმ რესტორანში ვართ ლაშასთან ერთად და ჩამოეთრიეთო, ზუსტად ესე თქვა.
- გაუგეს ერთმანეთს- გაეღიმა ელეს დაჩიბას და ლაშას დანახვაზე, ლაშას დაჩის სკამზე ედო ხელი და სამიანი სერიოზული ტონით ესაუბრებოდა რაღაცას, რათქმაუნდა ჩვენს დანახვაზე გაჩუმდნენ. წარბაწეულმა გახედა დაჩიმ ლაშას გვერდით დასკუპებულ ელეს და ჭიქა აწია.სიყვარულის სადღეგრძელო დალია ორი სიტყვით, გაღიმებულმა გადახვია ხელი მასზე აკრულ წრიპას გამშველებელმა და შუბლზე ფრთხილად აკოცა.
- ვა სასტაავვ !- შორიდანვე აწია ხელი მესამემ.
- სად გდიხარ ბიჭო აქამდე?- გაბრაზდა ლაშა.
- აუ ნუ გამი** რა საქმე მქონდა! აკო ბრატ - ხელი გაუწოდა დაჩიბას, შემდეგ ლექსოს და თავის ადგილზე დაჯდა.- ჰა ვსვამთ დღეს ბოლომდე?
- ისე ნუ იზამთ მე მიგიყვანოთ ყველა- ბიჭებს გადახედა ელემ და გაიღიმა.
აი ვაბშე არ მეცინება და რა ვქნა? ზუსტად ვიცი ეს სიტუაცია მალე რაშიც გადაიზრდება, ლაშაზე ნერვიულობით დაღლილი ელეს ნახვა არ მინდა, არც შიშის დანახვა მინდა მის თვალებში, თუმცა დაფიცება შემიძლია რომ ასე იქნება..
- ნია შენ როგორ ხარ?- მკითხა გამშველებელმა ცოტახნის შემდეგ.
- გმადლობ კარგად- ზრდილობიანად ვუპასუხე და მომღიმარ დაჩიბას გავხედე.
- მეცეკვები?- მკითხა დაჩიმ როცა აჭარულის მუსიკა გაისმა.
- ხოო- გავუღიმე მეწყვილეს და ფეხზე ავდექი.
ტრადიციულად სცენნა მთლიანად ჩვენ დაგვითმეს, ნუ ლექსო რის ლექსო იქნებოდა რომ არ ჩამხტარიყო შუაში, ელე ლაშას ვერ მოშორდა, მხოლოდ სურათებს იღებდა ლაშაზე აკრული და გვიღიმოდა, დავიღალე და სცენა მთლიანად ბიჭებს დავუთმე თუმცა მალევე დამთავრდა მუსიკა და დაჩი და ლექსოც აოშინებულები დასხდნენ სუფრასთან.
- ლაშა ბანკეტზე მომყვება - გამოაცხადა ელემ.
- რაღა გვიჭირს- აღფრთოვანებულმა გავიღიმე და ლაშას გადავხედე.
- გვისწავლია ირონია- შენიშნა ლაშამ.
- რას ვიზამთ ცხოვრება გვაიძულებს!
- კაროჩე! ჰაიჰუი გოგოები ავიყვანოთ და მერე ჩვენ შევუბეროოთ! გაცნობისა უნდა აღვნიშნოთ ძმაო!- ხელები გაშალა აკომ.
- ვოტ ტაკ, ტაბიძე გაიჩითა!- ჩაილაპარაკა ლექსომ და ჩვენსკენ მომავალ საბა ტაბიძეს მოჭუტული თვალებით გახედა.
- ვაუუ ნიაკოო !- გაიწელა საბა.
ფეხზე ავდექი და მკსტერ თვითგმაყოფილებას გადავკოცნე. მხოლოდ თავის დაკვრით მიესალმნენ იჭები, ელემ კი ნაძალადევად გაუღიმა.
ტაბიძე ბიჭია რომელიც არავის მოწონდა მე კი ამიტომ არ მომწონდა, ნუ მოკლედ არ გამოგვივიდა რა! ვერ იყო მე რომ მინდოდა ყოფილიყო..
- რას შვები ეე?- ამათვალიერა საბამ.
- რავი ვსწავლობ შენ?
- მეც ოღონდ უნიში!- თვალი ჩამიკრა საბამ.
- ხო გილოცავ!
- მადლობა, რაღაც ძაან შეცვლილხარ, გამეზარდე ტოო- ლოყაზე ოდნავ მიჩმიტა და ისევ გაიღიმა.
აუ გაგეზარდე ეხლა შენც გადამკვდარი შეყვარებული გყავდი რაა..
- კაი ნიი სასტავი მელოდება ახლა და გნახავ მერე კაი? მობილური ისევ ის გაქვს ხო?
- ხო ისევ ის მაქვს!
- კაი დაგირეკავ მაშინ დროებით!- ლოყაზე მაკოცა და სასტავთან წავიდა.
- გავიფენ ამ საწყალს!- გახედა დაჩიბამ.
- ო შეეშვი რაა- ხელი ავიქნიე და მესამეს გავხედე მეტისმეტი ინტერესით რომ აკვირდებოდა ტაბიძეს.
- ვინაა?- მობრუნდა აკო.
- ისეთი არავინ- მოკლედ ვუპასუხე და ელეს შევხედე, ჩუმად ვარო მანიშნა და ისევ ლაშას მხარს აეკრო.
უაზროდ გაიწელა დანარჩენი დრო, ცოტაც და ჩამომეძინებოდა ერაძეს ხმა რომ გავიგე ზურგს უკან.
- მაგრად დავიგვიანე?- გაუცინა ბიჭებს.
- ნწ სულ სამი, ჰა ოთხი წუთით!- ახედა მესამემ.
- იდი**** რა - ხელი წამოარტყა გეგამ და დაჩიბას და ლექსოს ხელი ჩამოართვა.
მაგარია გეგა ერაძე ქალის სუნამოებსაც ხმარობს თურმე, ოჰ პომადებიც ყვარებია ბიჭს! პერანგზე და ყელზე წასმა აქვს დამუღამებული! ფუ..
- აბა რას შვებით?- იკითხა გეგამ და სუფრას თვალი მოავლო.
-პიტაჩოკს ვუყურებთ- გასცა პასუხი სერიოზულად მესამემ.
- ბოჭო შენ რაღაც..
- კაი ჯობია ჩვენ წავიდეთ- წამოდგა ელე- და თქვენ შეუბეროთ- ღიმილით გადახედა მესამეს და მე შემომხედა.
- ხო ელე მართალია, თან სასწავლი მაქვს.- დავეთანხმე და ავდექი.
- დრეს შენთან რჩებით ხო?- ახედა ლაშამ ელეს, ფეხზე მდგარიც რომ ძლივს იყო მასზე მაღალი.
- ხო- დაუქნია თავი ელემ და შუბლზე აკოცა.
- მმ რა საყვარლობაა- დაიჯღანა მესამე.
- წავლენ და მოგ****** დედა- ჩუმად გადაჩურჩულა ერაძემ მაგრამ როგორც ჩანს არც ისე ჩუმად.
წარბაწეულმა გავხედე უზრდელ ცხოველს და ელეს ვანიშნე დროზე თქო, ტაქსში ჩაგვსხა გამშველებელმა და გამოგვიშვა.
გეგას გამო არეული ვიყავი, არც ეს სიტუაცია მხვდებოდა მაინცდამაინც გულზე ამიტომ უხმოდ ვისწავლეთ და დავწექით, ელესაც აღარ უთქვამს აღარაფერი, მიხვდა რომ არ ღირს..
ღამის სამ საათზე მოგვადგნენ, მთვრალი დაჩი და ის სამეული, ლექსო ადრე წასულა სახლში, ჩემი ჭკვიანი ბიჭი.
ხმამაღალი სიმღერით შემოვიდნენ ერთმანეთზე გადაკიდებული დაჩი და ლაშა სახლში და ელეს ერთდროულად გადაეხვივნენ, ზუსტად ხუთ წუთში მეზობლების საყვედურით სავსე ზარები გაისმა სახლში რასაც ელე მოთმინებით უხსნოდა რომ დაჩი იყო ასეთი მთვრალი, დაჩის ვინაობა კი ყველამ იცის და ჩუმდებოდნენ.
- გაუბერეთ სულ?- ვიკითხე გაბრაზებულმა და ჩემზე ჩამოკიდებულ დაჩის ავხედე.
ერაძე მშვდი ღიმილით გვაკვირდებოდა ყველას, სიგარეტთან ერთად რათქმაუნდა.
- აუ ნია იმენა და ხარ ხო იცი- აბლუყუნდა დაჩიბა.
- ვიცი მერე!
- უნდა გითხრა!- თითი დამიქნია დაჩიმ.
- მითხარი..- გამეცინა მის ამ საქციელზე.
- ანო მიყვარს..
- ღადაობ?- ვიყვირე და დაჩის შევხედე.
- მეღადავება მეე?- თითი მკერდზე მიიდო დაჩიბამ და ნაწყენმა ჩამომხედა როგორ გამიბედეო.
- არა როგორ გეკადრება- სიცილით ავწიე ხელი და ელეს ვანიშნე ადაიღე თქო.. აბა ხვალ უარყოფს და..
- ანუ ანო გიყვარს?- გავიმეორე კითხვა.
- ხო- თავი ისე დამიქნია დაჩიმ ძლივს დავიჭირე არ დაცემულიყო..
- ანა ანუ გიყვარს?- მკაფიოდ გამოვთქვი სიტყვა და ელეს გავხედე ხო იწერს თქო.
- ძაან- გაიწელა დაჩი.
- კაი ვსოო გასაგებია- გავუღიმე დაჩიბას.- ძილის დროა!
- ბიჭო ლაშა!- იყვირა დაჩიმ.
- ხოო- წამოდგა ლასაც და ელეს ჩამოეკიდა.
- აუ ძმა ხარ რაა იმეა ძმა!
- აბა რაა!
- აუ დიდხანს იბლადუნებენ ესენი კიდე და დავაწვინოთ რა- შეწუხებულმა გავხედე ელეს და დაჩის დავეჯაჯგურე.
- მე მივხედავ- მშვიდად გამწია გვერძე ერაძემ და დაჩი ოთახისკენ წაიღო, ელემ ლასა შეიტანა, მესამემ გაგვიღიმა და დაგვემშვიდობა, ესენი ფხიზლები არიან და ამ ორმა რა დალია გამაგებინა რა!
- დააწვინე? ვკითხე გეგას და დივანზე ჩამოვჯექი.
- ხო ..
- კარგი..
- არ მაპატიე?
- არ გინდა რა!
- ნია- ჩემს გვერდით დაჯდა გეგა და ზემოდან დამაჩერდა- გენატრებოდი- მარცხენა კუთხე ცატეხა ერაძემ და გმაყოფილი ცამაშტერდა თვალებში.
- სისულელეა- სახე ავარიდე და კედელს უაზროდ მივაშტერდი.
- მაშინ მე მენატრებოდი..- უკნიდან მომეხვია გეგა და ცხვირი ჩემს ყელში ჩარგო.
- გამიშვი- მოგუდული ხმით ამოვიჩურჩულე და მხარი ოდნავ გავანძრიე.
- აუ როგორ მომენატრე ტოო- უფრო ჩამეხუტა გეგა.
- გეგა გამიშვი თქო..
- მოიცა რაა- ოდნავ ამწია და კალთაში ჩამისვა, მთელი ძალით მიმიხუტა გულზე და თავი ჩემს თმებში ჩამალა.
-მაპატიე რა- ამოიჩურჩულე გეგამ.
- ვერა..
- გთხოვ რა, მეტი აღარ გამეორდება, თუ კიდე შეგეხო ზედმეტად იმ წამსვე დავამთავრებ ყველაფერს შენს სიცოცხლეს გეფიცები..
- გეგა მე..
- მომენატრე რა- გამაწყვეტინა ერაძემ და საფეთქელზე შემეხო..
- კარგი- დავნებდი და მეც მოვხვიე ხელები, ჰო რა გავაკეთო მაგრად ძალიან მაგრადაც მაწყენინა, გამანადგურა მაგრამ მაინც მენატრებოდა..
- მაპატიე?- გადაამოწმა ერაძემ.
- ხო...
გაეღიმა, ისე დამპლურად მე რომ მიყვარს, მეც გამეღიმა, არასწორია ვიცი მაგრამ მომიწევს ამ არასწორთან შეგუება, ან არც მომიწევს, ეს არაფერს ნიშნავს უბრალოდ ჩახუტებაა, ვიცი ხვალ შევძლედბ ვიყო ძლიერი და გეგასგან თავი შორს დავიჭირო, ხვალ შეიძლება შევძლო მაგრამ ახლა არ შემიძლია..
მთელი ძალით ავეკარი ერაძეს თბილ სხეულს, უკვე გასცლოდა ის ვულგარული სუ ნი და ახლა საკუთარი გეგა ერაძეს სუნი ასდიოდა ალკოჰოლის და სიაგრეტის სუთან შერეული, ღრმად ჩავისუნთქე ჰაერი ამ სუნთან ერთად და თვალები დავხუჭე, ახლა დიდისიამოვნებითღ დავიძინებდი..
- ნია !- ფრთხილად დაიჩურჩულა გეგამ.
- ხო- ჩურჩულით ვუპასუხე მეც.
- იმ ტაბიძეს შუბლის გახვრეტა უნდა?


აი ესე ბავშვებო, რა გამოვიდა არ ვიცი, კი იტყვით რა შეგვჭამეო მაგრამ ახლაც დავუიწუწუნებ და გეტყვით რომ ძალიან დაღლილი ვწერ, აუ იცით როგორ მიყვარხართ? <3 მადლობა რომ კითხულობთ!