თამუნა:

კიბეებზე რომ ჩავდიოდი დემეტრეს და უჩას ხმა გავიგონე, უჩამ რომ შესძახა „მიყვარხარ დემეო“ კინაღან იქვე ჩავიკეცე სიცილით, კი ვიცოდი რომ ჩემ ძმას ნორმალური ძმაკაცები არ ჰყავდა, მაგრამ ეგრე ცუდად თუ იყო მათი საქმე არ ვიცოდი...
კიბეები ჩვიარე და ნანახმა გამაოცა, ეს 2 მეტრიანი უჩა ჩაბღაუჭებოდა დემეტრეს, ხელები კისერე შემოეხვია, ფეხის მოთავსებას კი ბარძაყზე ცდილობდა, ერთდოულად გაბრაზებული და მოცინარი დემეტრე კიდე ცდილობდა ეს არსება მოეშირებინა. ლექსოს, ბესოს და ზურას გადავხედე რომლებიც სიცილისგან სულს ძლივს ითქვამდნენ. უჩამ როგორც კი დამინახა იმწამსვე მოშორდა დემეტრეს.
-დედა ძლივს რააა, რა ცხოველი ხარ ბიჯო რაარი-ამოიოხრა დემეტრემ და იქვე მდგარ სავარძელში ჩაესვენა.
მე სამარეულოში გავედი წყლის დასალევად.

ბიჭებთან:

-დემე, თამუნას უნახავ თავს და მაგიტო არ გინდა ხო ჩემთან?!-ნაწყენი ხმით ამოილაპარაკა უჩამ და თვალები ააფახურა-აღიარე რო მაგარი სექსუალური ვარ, თამუნას ვერ უღალატებ თორე ხელიდან არ გამიშვებდი ხოო?-გადაიხარხარა უჩამ.
-ბიჯო, მე რო წავედი იმის მერე ამას ორიენტაციასთან დაკავშირებით რამე პრობლემები ხო არ ქონდა?!-სერიოზული სახით კითხა წერეთელმა ბიჭებს.
-თქვენი სასიყვარულო სცენის მერე, ვფიქრობ, მგონი ხოო-გადაიხარხარა ბესომ.
სამზარეულოდან გამოვედი და ბიჭებთან დავჯექი.
-თამუ მზად ხარ?-მკითხა ზურამ.
-კი, მე მზად ვარ.
-მაშინ დავეშვით ჩვენ და გამოდით მერე შენ და ლელუკამ, აქვე ბარი როა აი მანდ ვიქნებით-უთხრა ბესომ ჩემს ძმას და კარების მიმართულებით წავიდა.
-აბა თამუ ვიგუგუნოთ უნდა დღესოოოო?- ხელი გადამხვია უჩამ და გაიცინა.
-თქვენი არ ვიცი და არანაერ გუგუნს არ ვაპირებ მე- მეც გავიცინე .
-უი ხო, შენ ხო აღუ ხარ, დამავიწყდა ეგ სულ-გადმომხედა და უკვე კარებში გასულებმა ბიჭებს უთხრა-ბიჯო ჰუმანას ფაფა ვიყიდოთ გზაში, თორე ბარში არ ექნებათ და დაგვრჩება ბოუშვი მშიერი-სერიოზული სახით შეხედა ძმაკაცებს. ჩემსგან კიდე მუშტი მიიღო.
-აუ კაი რა თამუ, ჩემ ნაზ კანს ესეთი მოპყრობა ვნებს-საცოდავად შემომხედა.
-შენი ხუმრობები კიდე ჩემს ნერვებს ვნებს-გავუცინე და ლიყაზე ვაკოცე.-მარა მაინც მიყვახარ შე გველო.
-მეც თამუ მაგრა მიყვარხარ შენ ძმობას ვფიცავარ-გამიღიმა და დემეტრეს მიუბრუნდა.
უჩა დემეტრეს მიუბრუნდა და ჩუმად უთხრა რაღაც ისე რომ თამუნას არ გაეგო.
-გასკდი გულზე-გადაიხარხარა და იმ ლოყაზე ანიშნა სადაც თამუნამ აკოცა. დემეტრემ კიდე მის ამ საქციელზე უბრალოდ გაიღიმა.
ავტომობილს მივუახლოვდით თუ არა, ბესომ შენ წინ ჯდებიო გამომიცხადა, სულაც არ მინდოდა „ბორიტის“ გვერდით წინა სავარძელზე დაჯდომა, მაგრამ არაფერი მითქვამს. კარი გამიღო დემეტრემ და მრავლისმთქმელი თვალებით გადმომხედა, მეც დავიკავე ჩემთვის განკუთვნილი ადგილი, „ბოროტმა“ ავტომობილს მოუარა, დაიკავა მისი ადგილი და მანქანა ადგილიდან დაძრა. ბარში უამრავი ხალხი ირეოდა, რამაც ჩემი სახის მოღუშვა გამოიწვია, ვერასდროს ვერ ვიტანდი ხალხმრავალ ადგილებს, სიწყნარე მიყვარს ძალიან.
-რას შეუკვეთავთ?-დავიკავეთ თუ არა ადგილი, ჩვენთან მოვიდა მოკლე კაბაში, ვულგარულდ შეღებილი გოგონა, რომელიც ადგილზე ცქმუტავდა და რომელ ბიჭს გაპრანჭვოდა ვეღარ გაეგო, ბიჭებმა კი უყურადღებოდ დატოვეს გოგონა, რაზეც გულში ბოროტულად გავიცინე, მაგრამ მეც ვერ გამეგო რა მაცინებდა. იქედან გამომდინარე, რომ თითოეული მათგანი მექალთანე და ბაბნიკი იყო, გოგოში მაინც სულიერ და არა გარეგნულ სილამაზეს აფასებდნენ, რაც ჩემში მათდამი დიდ პატივისცემას იწვევდა და კიდევ ერთხელ ვამაყობდი იმით რომ ჩემ ძმას მაგარი ძმაკაცები ყავდა, მე კიდე მაგარი ძმები!
-4 კათხა ლუდი და არაქისი-ჩუმად, მაგრამ მკაცრად მისცა შეკვეთა დემეტრემ და მე მომიბრუნდა-შენ რას შეუკვეთავ?
-მე უბრალოდ ატმის წვენი თუ მეიძლება-გავუღიმე, ისე თითქოს ვანუგეშებდი „გული არ დაგწყდეს სხვა მოგაქცევს ყურადღებას თქო“ . გოგონამ შეკვეთა მოიტანა, მე კიდე ცოტა ხნით გარეთ გასვლა დავაპირე, როცა ფეხზე წმოვდექი ბესოს ხმამ გამაჩერა
-თამუ სად მიდიხარ?
-ჰაერზე გავალ ცოტახნით და მოვალ-და გავუღიმე.
-ხო კარგად ხარ?-მკითხა ზურამაც.
-კი კარგად ვარ-და გარეთ გამოვედი, მოაჯირს დავეყრდენი და ღრმად ჩავისუნთქე ბათუმის ჰაერი, წამიერად ძალიან მომენატრნე დედა და მამა, თვალიდან ობლად ჩამოგორებული ცრემლი ხელისგულით მოვიშორე და უკან დაბრუნება დავაპირე, როცა ვიღაც გადამეღობა, ბესო იყო, მთვრალი, წამით მისი შემეშინდა კიდეც და კანკალმა ამიტანა.
-გამარჯობა ლამაზო, იმ დღეს ნორმალურად ვერ დავილაპარაკეთ-მითხრა და ხარბი მზერა დამასო. ღმერთო ჩემო როგორ ვერ ვიტან ამ ბანალურ „ლამაზო“, „პატარა“ და ა.შ. ყურადღება არ მიმიქცევია და წასვლა დავაპირე როცა მაჯაში მწვდა და უკან დამაბრუნა.
-რატო გამირბიხარ? არ გიკბენ ნუ გეშინია-მთვრლი მზერა მსტყორცნა და გამიღიმა.
-ხელი გამიშვით-ისე ამოვილაპარაკე, ჩემი თავი მე თვითონ შემეცოდა.
-წამო გავისეირნოთ ცოტა... იმ დღეს იმ ა***რმა შეგვიშალა ხელი, მერე კიდე ვითამაშოთ თუ გინდა...-მისკენ მიმწია და ხელი წელზე შემიცურა, ჩავაფრინდი მის ხელს და მოშორება ვცადე, მაგრამ ვერაფერს გავხდი.
-ნუ ფართხალებ დაწყნარდი, მე და შენ ერთმანეთს კარგად გავუგებთ...-მითხრა და თვალებში ჩამხედა, შიშმა ამიტანა და კანკალი დამაწყებინა.
-მე და შენ ერთმანეთს საერთოდ ვერ გვუგებთ და გამიშვი ხელი შე ცხოველო!-დავუყვირე და კიდევ ერთხელ ვცადე მისი მოშორება, მაგრამ შენც არ მომიკვდე, ვითომც არაფერი, ისევ ჩემი შესწავლა გააგრძელა. უცებ ვიღაცამ უხეშად ჩამავლო მაჯაში ხელი და ბესოს ხელებს გამოსტაცა ჩემი შიშისგან ათრთოლებული სხეული და მის უკან მომიქცია...


- - - - -
გამარჯობა ბავშვებო ესეც დაპირებული ახალი თავი. მიხარია რომ მოგწონთ ჩემი ისტორია, სასიამოვნოა იმის გაარება რომ ვიღაცას შენი ნაშრომი მოწონს და მისი კითხვისას სიამოვნებას იღებს (არ ვიცი შეიძლება ეს ხმამაღლა ნათქვამიცაა...)
P.S. წინა თავში ძალიან ბევრი შეცდომა მქონდა... ეს იმის ბრალია რომ 12 საათის მერე ვტვირთავდი ისტორიას, ინტერნეტი გამეტიშა და ლეპტოპით ვერ ავტვირთე, ამიტომ მომიწია ამეტვირთა ტელეფონით, ტელეფონმა კიდევ დაკოპირებული ტექსტი აურია და რაც დაემართა თქვენს იცით...