შენზე ფიქრებმა არ მომასვენა
და ჩემი სევდა მელნისფერია,
სიტყვამ ტკივილი თუ მომაყენა,
ვიცი, ეს შენი ძველი ფერია!

ისე ვცხოვრობდით, როგორც ზღაპარში
და ჩვენი შეცვლა დრომაც ვერ შეძლო,
შემოგეგებე შეცვლილს და კარში
შენივე ჩრდილიც კი აღარ გეცნო!

მერე კი უცებ ჩემგან წახვედი
და შენმა წასვლამ ცა ჩამოშალა,
გრძნობის კვარცხლბეგზე რისთვის ახვედი,
თუ ოცნებებმა გრძნობა მოშალა?

ზურგი აქციე მოუსვენარ დროს
და ჩემი ყველა ფერი წაიღე,
რომ შეუერთდი უსულო ურდოს...
ნუთუ გრძნობისთვის რამე გაიღე?!

ისევ დამადე ძველი ხუნდები
და დაარღვიე ყველა პირობა,
ახლა კი ისევ უკან ბრუნდები,
რომ ჩაიდინო ძველი გმირობა!

არ მავიწყდება სიტყვები ავი
(ვიცი ოცნებაც რომ არ ახდება)
და ვინ გგონია დღეს შენი თავი,
რომ მოითხოვო ისევ გაგება?

ნუ დაბრუნდები ძველი გრძნობისთვის,
აღარ არსებობს ჩვენი წარსული
და სამომავლოდ, შენი ტრფობისთვის
აღარ შემოკრებს მომხრეებს სული!

ჩვენი გრძნობები აწმყოს ებარა
და სიამაყემ შენმა ჩაგვაქრო,
დღეს კი უშენობა მომეჯარა
და ძველმა უსიტყვობამ გამაქრო!

ახლა კი შენთან შეხვედრა მინდა,
რადგან წარსული უნდა დავმარხო...
თუმცა, გაუგონრად მჭირდები და
კვლავ ურჩმა უძირობამ დამახრჩო!