ჩემი გული ხომ შენ გეკუთვნის,
"აჰა" გითხარი "სულ შენ წაიგე"
თავიდან კიო რატომ მითხარი,
ხოლო შემდეგ კი გადაიფიქრე.
რატომ მიგქონდა თუ არ გინდოდა,
თუ დატოვებას არ აპირებდი?
ახლა რათ მინდა გული რომელიც,
ტანჯვისგან ყვირის:"ღმერთო მიშველე"
მე ხომ სიცოცხლე სულ შენ გაჩუქე,
სიტყვა "მიყვარხარ" ხომ შენ გარგუნე,
რატომ დამტოვე გამანადგურე,
არარაობად რატომ მაქციე?
ოდესღაც შენით ვიყავ ძლიერი,
შენ გამო ალბათ მთას გადავდგავდი,
ვამბობდი:"არა,არ დავსუსტდები,
მე ხომ მისით ვარ ახლა ძლიერი."
ცხოვრებამ უცბად გვერდი იცვალა,
ბედნიერება სწრაფად წამართვა,
ტანჯვა,ტკივილი ჩემსკენ მომართა
და წამოდგომა აღარ მაცალა.
ახლა კი ვგდივარ უშენოდ მარტო,
ფეხზე ძლივს ვდგები და თანაც ვნანობ,
რატომ გაჩუქე ეს გული ჩემი
თუ ნაფლეთებად გადააქცევდი.