სიჩუმეა, მარტო ვზივარ, ველი ღამეს,
ღამე მიყვარს, რადგან შენს თავს მაგონებს,
ის შენსავით იდუმალი მეტყვის რამეს,
რითაც ყველას ცას და ვარსკვლავს ამონებს.

ის მიამბობს, რომ არსებობს ქვეყნად რაღაც,
რაც წმინდაა, რაც მე და შენ მოგვიხმობს,
ეს ხმა ჩუმად მოპარული მიხმობს სადღაც,
და სურს შენზე საიდუმლო მომითხროს.

მსურს ვიცოდე თუ რამდენი ფიქრი გტანჯავს,
და რამდენი სასწაული გახარებს,
შენი გული ერთად იტევს ავსა და კარგს,
ბოლოს კი მათ ყველას წარსულს აბარებს.

ეს ხმა ჩუმი შენს თავს ჩუმად შემაყვარებს,
ვგრძნობ, წყვდიადში მე შენს სახეს ვეხები,
ხმა კი გრძნონას გულში უფრო ააყვავებს,
და ჩემს სათქმელს გაგრძნობინებს შეხებით.

შენს უჩუმრად სიყვარულმა გაგაქროლა,
დაგასახლა ცაში, სადაც ჩემთან ხარ,
ჩვენში გრძნობამ ყველა დარდი გააქრო და,
ახლა მინდა გითხრა მხოლოდ (მიყვარხარ).