მტკიცედ მინდა, რომ იცოდე ერთადერთად დარჩები,
კანონიერ სამყაროში, ამორალით ავდგები,
ალბათ ასეთი ყოფილა, ჩემი, უცხო განგები,
ტყვიებს ლულებში ვალაგებ, არ მიწყინო ,გთხოვ დედი!

მარადიულ ცხოვრების გზას, უჩემოთ არ აცდებით;
არ იდარდო, მას უყვარხარ, თქმის გარეშეც ხომ ხვდები;
მიდი იქნებ, მოიფიქრო, გაიხურო კარები,
უკანაც ნუ მოიხედავ, მოგაშტერო თვალები,
როგორ მინდა დამავიწყდეს, შენთან ყოფნის წამები,
ნისიაზეც აღარ მინდა, გრძნობის დამრჩეს ვალები,

ვიცი შტორმი, რომ მომელის, ტანჯვის ნიავქარები,
უგზოუკლოდ გარიყული, გულის უხმო ბზარები,
უწმინდურად დაკარგული, თოთო ბავშვის თვალები;
წამებულად შერაცხული, გვამის ამორძალები;
ნეშომპალად გარდაქმნილი, გრძნობის სუსტი ღარები;
წვიმიან დღეს, დაღვენთილი ,ქალიშვილის განცდები;
უღმერთობის მოპიარე, მანკიერი ძალები;
ეშმაკისგან დაჭედილი სახლის, კარზე ნალები;
კუდიანის ლტოლვით, ხეზე ,ამოსული ვაშლები;
ბებრუხანას გვერდით მდგომი, ხის კენწეროს ბარტყები;
უმიზეზოდ დაჩაგრული, ისტორიის წამები;
მამლის ბოლოს გამოჩენით, ჩაშვებული ძაღლები;
დაკოდილი ენით, დათვზე ,მოხდენილი ამბები;

უმიზეზოდ წასვლა, ზოგის -ახდენილი ნატვრები;
მე რა ნატვრა ამიხდება?! არ მაქვს აზრის დავთრები;
ალბათ ,წასვლა მომიხდება, უმიზეზოდ გავქრები!...