იმის გამო რომ კაცი კაცს არ ძმობს,
ზოგჯერ მეგობარს მეგობრად არ ვცნობთ,
ხშირად ეჭვები შეგვაქვს მათში,
ვინც მართლა ერთგულად გვიდგას მხარში...

იქნებ ჩვენშია პრობლემა ვნახოთ,
ბოროტზე ფიქრებით მოკეთეს ვაფრთხობთ,
როცა მივხვდებით ჩვენს თავზე ვბრაზობთ,
ჩვენს მოქმედებებს დღითიდღე ვნანობსთ...

და მერე როცა ვიღაცა დაგგვმობს,
სევდა შეპყრობილნი ძალიან ვბრაზობთ,
ბილწი სიტყვებით ამაყად ვამბობთ,
ჩემზე უკეთესი სად უნდა ნახოთ...

ჯიუტ პრინციპებს როდისღა დავთმობთ,
მგონი შეცდომებითაც ვეღარ ვსწავლობთ,
დროა ჩვენი ბრაზი როგორმე ვმართოთ,
და ერთმანეთი ძმობით გავათბოთ...

ერთმანეთს ფიალები ღვინით შევუვსოთ,
და სადღეგრძელო ძმობის შევძახოთ,
ჩვენი ერთობით მტერი შევმუსროთ,
ძმობის სამარადჟამო ცეცხლი შევანთოთ...

ყოველდღე ერთმანეთს სითბო შევმატოთ,
ცივი გულებით ერთმანეთს ვერ ვათბობთ,
ჩვენც სიყვარულით გულები შევათბოთ,
ძმებმა ერთმანეთს სიცოცხლე ვანდოთ...