ტანგო
უთქმელი სიტყვები შიგნიდან მახრჩობს მელანქოლია იგრძნობა რიტმში გრძნობები შედის უცებ აზარტში... ფიქრები უცებ მიტაცებს შენთან ირგვლივ ყველაფერი ნელ–ნელა ქრება... თეთრი ოთახი, სიჩუმე, ტანგო... და მოგონება ვგრძნობ როგორ მაკრთობს... შავი სმოკინგი და შენი მზერა გრძნობას ვკარგავ და ოცნების მჯერა... თუმცა მაფხიზლებს რაღაც სიშმაგით და ვხვდები ისევ სიზმარში რომ ვარ... ტანგო მთავრდება, ქრება ზმანება... კვლავ რეალური ტანჯვა ბრუნდება... პ.ს. 2 წლის წინ, როცა ეს ლექსი დავწერე ვგრძნობდი, როგორ მაგიჟებდა უშენობა... ვერასოდეს სხვა ამ შეგრძნებებს ვერ იგებდა და ალბათ ვერც ვერასოდეს გაიგებს, თუმცა სხვისი გაგება არც არასოდეს მჭირდებოდა... მე შენ მჭირდებოდი მხოლოდ... შენი მწველი მზერა მინდოდა მეგრძნო... შენი გაყინული ხელების ნაზი შეხება და ჩახუტება... ჩვენი ტანგო... ეს ორივეს ოცნება იყო... მახსოვს როცა შენი სიზმარი მომიყევი სულელი ბავშვივით ვიღიმოდი... მერე კი მე დამჩემდა... ეს სიზმარი ხშირად მეორდება... იმდენად ხშირად, რომ ზოგჯერ ვფიქრობ რეალურიცაა... მაგრამ ვახელ თვალს და ვხვდები, რომ ვცდები... ჩვენ ერთმანეთი გავუშვით, თუმცა როგორც ჩანს ბოლომდე ვერა... ალბათ ვერც ვერასოდეს ვერ შევძლებთ ამას... მადლობა, რომ ჩემი ცხოვრების განუყოფელ ნაწილად იქეცი... მადლობა თითოეული გაფერადებული დღისთვის... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
