ამაოდ ველოდი დღის შუქის ნახვას
უმანკო ხატად რომ ჩავისახე
ჯერ არ ცოდვილი ვერ ნაკვთ ნაძერწი
რატომ მაქციე სამოთხის ბარგად

ჩემს გამოჩენას შენს სამყაროში
კვალ და კვალ სდევდა შიში და სევდა
შენხომ შეცდომად არ გაღიარეს
დაგრთეს სიცოცხლის უფლება ერთხმად
მეკი იმედის წვეთსაც ვერ ვხედავ

ვნებას აყოლვით ჩასახულ ფესვსაც
ძირი მოუწვი და ჩაგრჩი ნეშტად
თურმე ყოფილხარ ეშმაკის გერად
რადგან მარგუნე ეკლების კერა

გპატიობ ოხრათ დაღვენთილ ცრემლს და
მადლობას ვუხდი ამ ქვეყნად ღმერთსაც
თუ აპატიებ შენს თავს ამ „შვებას“