დათოვლილ ქუჩებში ვიღცა დამთვრალიყო,
ღრმა ბნელ ოთახში სანთელი დამდნარიყო,
სიცივეს ვგრძნობდი სუ ყველა გამქრალიყო,
მე როცა მჭირდებოდით სულ არავინ იყო.
უცნაურ გამწარებულ ღამით დავდიოდი,
იქ სადღაც მღვრიე ორმოში ჩავდიოდი,
ქუჩებში დავდიოდი მე შენ ლანდს ვხვდებოდი,
მაგრამ სხვასთან იყავ მე ვერ გეხებოდი.
წვიმა დაიწყოდა ღამით, ქარიც ამოვარდა,
ძაან ბნელოდა, წამით სუნთქვაც გამოვარდა,
ისე ვკანკალებდი თითქოს მოვწყდებოდი ,
ვარსკვლავს ვუყურებდი სურვილ მონდომებით,
შეღამდა და ისვე გაყინული, სველი ვიყავ,
სახლში შევედი და ბუხრის პირას იქვე ვზივარ,
ბუხრის ზირას დავიხედე, რვეულები დამწვარიყო
იმ რვეულზე უცნაური მთვარეც აღბეჭდილი იყო.
უცებ მომინდა რომ გამეღვიძან ამ სამყაროდან,
ბავშვი ვყოფილიყავ და ცხოვრება მე დამეწყო თავიდან,
ის სურნელი მახსოვს ჩაძინებულს მე იმ ღამიდან ,
თუნდ თავიდან არა მაგრამ დამეწყო ცხოვრება იმ წამიდან.