ყაყაჩოსფერად მეწვოდა ბაგე
და ბროლს მაყრიდა მარტი შხეფებად,
მე ვიცინოდი ხმამაღლა განგებ,
რომ ჩემთვის ერთხელ შემოგეხედა.

შენ კი მისდევდი სულ სხვა ქარიშხლებს,
ჩემსკენ სავალი გზები ჩარაზე,
ვერც შემოდგომა მომიზარნიშე,
ვერც გაზაფხული გამილამაზე.

ადრე ხარრირმის სილაღე მშურდა,
ჟამმა თანდათან ფერი იცვალა
და ყველა კოცნა
რაც შენთვის მსურდა,
სულ ჩემს ტუჩებზე გარდაიცვალა.

კარგავდა ბაღი სინორჩის ფერებს,
ხეთ ოქროსფერი თმები უთრთოდთ
და სხვის სახელი დაერქვა მერე
ლექსებს, რომლებიც შენ გეკუთვნოდა...


-----------------------
სიგიჟემდე მენატრები სიყვარულო ((