უშენოდ ღამეა ჩუმი, დილა უღიმღამო გახდა.
უშენობაზე ვწერ და ფიქრი შენს სახეს ხატავს.
ვიცი არ მოხვალ და აღარც ველი, დღეს შენს ნაბიჯებს კართან,
მოგონებები მაინც მარტოს არ მტოვებს თავთან.
საათის ისრები ითვლიან წამებს, რამდენი რამის მწამდა,
დღეს კი ოცნება დამშრალა, ცრემლი ჩამომდის ღვარად.
ხვალ, ალბათ ჩემთანაც მოვა ვინმე სხვა, ოცნებებს გააცოცხლებს,
მაგრამ ეს გული იმ ვიღაც სხვას ვერ შეიყვარებს...
განა იმიტომ რომ სიყვარულის არ უნდა განცდა,
მხოლოდ იმიტომ, მისგან მხოლოდ ნამსხვრევი დარჩა.