მე მიყვარს ვარსკვლავები, ღამე
მთვარიანი.
მე მიყვარს სიწყნარე, ვარსკვლავთ
ღამიანი.
მინდა სახეზე გქონდეს ღიმილი,
სიყვარულის გამო ცელქური ღიღინი.
მე მიყვარს, როცა ღამეა მთვარიანი,
სიწყნარე ვარსკვლავთ ღამიანი.
მე გავიღვიძე, თურმე ცაში,
როცა ოცნების კოშკებს გიგებდი გზაში.
შენი თვალიდან ამოვიკითხე სევდა,
შენი სიყვარული ცხოვრების ბოლომდე თან მსდევდა.
შენი ცხოვრება ყოფილა ჭორიო,
ჩემი შენგან არს შორიო.
ჟრუანტელი მირტყავს, როგორც მკაფიო დენიო,
გირჩევ წადი აქედან, გზად არგადამერიო.
სახლი ვერანდა ,
ცა, თითქოს ელავდა,
ზამთარიც მოვიდა, გარეთ გათოვდა.
ეს კი მირევას, სხვა პონტში კიარა,
გათხოვდა...