შემოდგომის მარწუხებში მთვარე მშვიდად თვლემს,
მე კი, შენი ხმა გულის ბიძგს მიმძაფრებს.
იქნებ დაუბრუნდათ შენს თვალებს სილაღე,
იქნებ მომაკვდავი მზე მართლაც იმარჯვებს.

დავეძებ ქუჩებში შენი ხმის ანარეკლს,
შენს სახელს გავყვირი, ამ გულით ნატარებს.
ჭადრის ხეს ნაცნობი სახელი ახარებს,
მაგრამ შენი გზის მისამართს არ მაძლევს.

ვიცი,რომ არ გესმის ხეების სიმღერა,
მე კი ვიცი, რომ მზემაც შენ გიმღერა
და ამ მრავალი ნოტის სარტყელმა,
მაგ შენს თვალებზე სიმღერა დაწერა.

ჩემს ლექსებს მე შენი სახელი დავარქვი,
მთვარის ნათება საჩუქრად მოგართვი
და შენს თვალებში მბუდავი სანათი,
კვლავ შემოდგომასავით დამნათის

შენზე ფიქრები ნაპერწკლად დაყრია ხეს,
მისი ფოთლები ისევ შენს ღიმილზე წერს.
ვიცი,რომ ისევ ჩამკიდებ ხელს,
ჩემი თითები ხო შემოდგომის სიმბოლოდ გღწერს.