მტრედები ფრთხილობენ ჩემს გამოჩენაზე,
მათი ფრთის გაქნევა ო, რა რიგ მახელებს.
რატომღაც მგონია ყოველი სინაზე
ასევე გაურბის შურიან მნახველებს.

დღეები მისნობენ ქალაქის ბუდეში,
უხეში მდევრები კაკანათს აგებენ,
მტრედები მიჰქრიან ლაჟვარდის უბეში,
თითქოსდა შემოქმედისაკენ.

მე მსურდა მეხილა მტრედების ქორწილი,
ფრთადაფრთა მაყარი გვრიტებით ფრენილი,
და ნეფე-დედოფლის დაისი მტრედული,
მზის ოქრავარდისფრად გარეშეფერილი.

ტოტები მოაგავს ზეაწვდილ ორანტას,
მიწიდან ბუნების აღვლენილ ლოცვებით,
ფრინველნი ხეების რტოებზე მონატანს
ივლებენ ბუმბულზე ზეციდამ მოცვენილს.

დე, ასე ხარობდეს ყოველი სულდგმული
რომელსაც უმაღლესს ეტყვიან ქმნილებას,
სიცოცხლის ზეარსთა ნიადაგ სულბმული
აღწევდეს მაღლიდან გულჩამოქნილებას.

მტრედები ფრთხილობენ ჩემს გამოჩენაზე.