სიტყვებს ვერ ვრითმავ,
რადგან გრძნობები რითმას
ჩემამდე აღარ უშვებენ.
ეს ერთი ციცქნა,
გოგოს სხეული
იმხელა გრძნობებს
ვეღარ უთმენენ.
და თუ მე ვკვდები,
ბოლო სიტყვები მინდა,
ვთქვა მაინც ისევ ჩურჩულით,
მინდა სიკვდილმა მაინც მომხედოს და შემამჩნიო თუნდაც წუთებით,
მე ცრემლს არ ვითხოვ,
უბრალოდ გეტყვით საფლავს წარწერას ნუ გაუკეთებთ,
და თუ ეს გინდათ მასზე დაწერეთ
და სიყვარულმა მოკლა სულელი...
ან მიაჯღაპნეთ,
ჩემსავით ცივ ქვას ბოლოს
ნათქვამი სიტყვები ხალხო,
რადგან ინანოს მხოღოდ
იმ ერთმა ყოველი ტანჯვა,
რაც მას არ ახსოვს.
მე კი მიწაში მყოფი ვიცინებ,
განა იმ ბიჭზე რომარ ვუყვრდი.
მე გავიცინებ ყველა სულელზე,
ვისაც ვუყვარვარ,
ან შევუყვარდი.
ამას საფლავში მწოლი
გავიგებ, როცა მე ვიგრძნობ
ყვირილს მუქარით...