საქართველოში იბადებოდნენ,იბადებიან
და დაიბადებიან რჩეულნი ხალხნი,
სიყვარული და ღვთის მორჩილება
წინაპართაგან მოგვზდევს ქართველებს.

სამშობლოს გამო ქართველი კაცი
თავს შესწირავს და ეამაყება სიკვდილი მათთვის
ვინც მათ საფლავებს ღვინოს მოასხამს.
ღვთის მორჩილია ქართველი ქალი
და მის სიყვარულს გულით ატარებს,
გულით რომელიც მის შვილს ასწავლის
ღვთის მორჩილებას სამშობლოს ძახილს.

მაგრამ ჰეიიი...
შენ ქართველო კაცო თუ ქალო
რად დაბეჩავდი ასე ძალიან,
შენ წინაპართა მიწებს აჩუქებ
შენ ქალებს ათხოვებ ვიღაც მუსლიმანს.

განა ამისთვის დათმეს სიცოცხლე?!
განა ამისთვის გასწირეს თავი?!
განა ეს გვასწავლა წინაპართა მრავალმა ბრძოლებმა?!
განა ეს გვასწავლა ქართველმა ქალმა?!

ჩვენ ქართველობას ჩვენთვითონ ვღუპავთ,
სულ დავივიწყეთ წარსულის სუნთქვა
რამაც გვშობა და რამაც გაგვზარდა,
შემოგვინახაა ქართული მიწა,
ქართული ენა,
ქართული წერა,
კიდევ რა დათვლის რამდენი რამე
შემოგვინახა ქართულმა მიწამ.

ჰეი... ქართველნო,
გონს დროს მოვეგოთ
გადავარჩინოთ ქართული მიწა,
კვლავ აღვადგინოთ ღვთის მორჩილება
და სიყვარული სამშობლოს მიმართ,
და დამიჯერეთ ჩვენ ამას შევძლებთ
და საქართველო კვლავ გაბრწყინდება!
მრავალ ჭირნახულს შვება მოვჰგვაროთ
ჩვენი იმედით, დაე იბრწყინოს
საქართველომ სამარადჟამოდ!