დამჭირდი და გამიჭირდი,
როგორც ზამთარში მარტოდმარტო
დარჩენილ სიზმარს,
ისე გაცოცხლებ მოგონებად.
შენ კი ამაოდ ცდილობ
და თან ვერ მასმენ ორიოდ სიტყვას.
დასრულდეს გლოვა!
ვეღარ აგიტანს ჭირისუფლად ნაცვეთი ნისლი,
დამძიმდი ძლიერ,
და შენი ზიდვით,
გავხვდი გველი - მუდამ ტყავს ვიცვლი.
არ ჩანხარ ისევ...
შენს ფიცს თავისი სიმწარე ახლავს,
როგორც დამპირდი,
დრო მოვიდა შინ დაბრუნების!
ზამთრის სუსხისგან გაწამებულ მოგონებებს
ათოვს
და გათოვს,
მაგრამ ალბათ წარბს არ შეიხრი,
სიმწარეს იტან...
როგორ ადვილად და უსამართლოდ.