საუცხოოა ახლე შენი სახის ყოველი
ნიღაბი, როცა მოიცლი და ისევ გამშვენებს ...
შენი სხეულის ნაწილების ნეტა რომელი
მიყვარდა, ასე მაგრამ ყველა მოსპე გათელე.
ასე უაზროდ არეკლილი სხეულის ფონზე,
გზებზე დადიხარ, დაგტრიალებს ირგვლივ ქალაქი...
სადაც იზრდები და ქალდები მოდიხარ გონზე,
შენსკენ ყოველი გამოხედვა არის მარაზმი.
დადიხარ ცვითავ განვლილ გზებს და ყველა ლამპიონს,
წელში ხრი როგორც კაცში ყველა გრძნობის გარდაქმნა.
იწვევ სინანულს შენს სხეულსში ოღონდ წაგიღოს
მტკვარის დინებამ, მაგრამ მორევს ისევ გადახვალ.
მალავ სხეულში გამოწურულ ყველა ღალატს და
მიზეზი გახდი უნებართვოდ მკვდარი შვილების.
სხვისი კაცების სპერმის დაღვრა ყელში გადაგცდა,
იხრჩობი თუმცა აღარ გწირავს ღმერთი, მიზეზი
ერათადერთია ნათებები საფლავის ფონზე,
სადაც ყოველი ამოსუნთქვა უხმოდ მარხია.
მიისწრაფი და არ მგონია მიხვიდე დროზე... რადგან შენ შენი წილი მიწა გულზე გაყრია.
მკვდარი ხარ, სხეულს აივანზე აშრობ, მზის სხივი
გითბობს გონებას იკაპიწებს ხელებს ღალატი
ისევ ატყუებ შენს თავს, ათრობ, იშვილე
მთვარე, მოყვა ბონუსად თავის ჯალათი.
გიყვარდა შენი სხეულების წვალება, ფლეთა
და შეფასების სიტყვები გაქვს "ალბათ", "ისე რა"
დაიყოლიე ღალატზე მთვარე, ვარკვლავი. მე და
მზე მაჯებს ისევ შენთვის ვისერავთ.