დაწყნარდი სულო,
ჩადექი გულო,
გულო - ავგულო,
და დაკარგულო..
ცხოვრების სარკეს ვხაზავ თითებით,
ამით ვსაზრდოობ,ტანჯვით,მითებით,
და ჩემს ნახატებს თუ მიმიხვდებით,
ჩემი რითმებით ვერ შეგპირდებით..
ყვირილი ბნელში,
სიკეთე - გველში,
გრძნობით დამწველში..
შიგნით ღრუბლები,
წინ - ალუბლები!
და ალუბლები, ფერთა კრიალი,
განგება მეფობს,მახვილთ ზრიალი,
და ძვლების კოცნა,ველი - ტრიალი..
ლაქები სულში,
ვით გრძნობა - გულში,
პალიტრა თეთრზე,
ფერები - მკვეთრზე..
შემომეხვევა ტკივილი დარდად,
ბოროტიც მეფობს კეთილის გარდა,
მათ შორის ვებრძვი უთხელეს ფარდას..
გული ოდესმე თუ გამიქვავდა,
ოდესმე რითმი თუ დამიმთავრდა,
ჩემი ოცნება თუ ვერ ასრულდა,
ფერები მკვეთრი იქვე დასრულდა,
და მხატვარს ფუნჯი თუ მიღალატებს,
მაღლა მოვივლი მზისფერ პალატებს..
სიტყვა უთქმელი თუ კი დარჩება,
ჩემი რითმები ვერ გადარჩება,
რითმით ნახატი სულში ჩამრჩება,
სიცარიელე სწრაფად გაჩნდება..
წვიმის წვეთები ასველებს რითმებს,
დამშანთავ წვეთებს ყოველ წამს ვითმენ,
ბინძური ბრჭყალი წამგლეჯავს ფუნჯებს,
და ჩაამუქებს ჩემს ნახატს ლურჯებს, სულის ყვირილი ნახატს წამიშლის,
ნახატის წაშლით - სულსაც დამიშლის..
რითმები კვდება,
გული ვერ ხვდება,
ჩემი ოცნება იქაც შემხვდება..
მძვინვარე ხელით იხევა ტილო,
მოდი სიკვდილო,
მოდი სიკვდილო!

[H]