ეს თქეში წვიმაც მისსას არიშლის,
მაშ მოდი ვწეროთ ჩვენ აწ ლექსები.
დღის სინათლეზე თუ ვერ გიხილავ,
ღამით სიზმრებში გეალერსები.

ფიქრნი მიდიან სადღაც უკვალოდ,
შორს წავიდეთო გაიძახიან,
მათზე გაყოლა ზოგისთვის თრთოლვა
ზოგისთვის უკვე ფაიზაღია.

და რად მიქრიან არავინ იცის
მე თვითონაც კი გამკვირვებია,
ეს გული ბევრჯერ დაფიქრებულა
და  ამ საქციელს დაკვირვებია.

ღამეა უკვე , შუა ღამეა
წვიმის ელჭექი მთა და ბარს ანგრევს,
კოშმარი ,ფიქრი თუ სიზმარია
ერთი ელვა და ყველაფერს აფრქვევს.

ქარი უმალ ქრის, მისსას არ იშლის
არც ხეს იბრალებს არც ვარდის ფოთოლს
არც მაისია ,არც გაზაფხული
ზამთრის მოსვლაა და მალე მოთოვს...