ერთი
როცა გამიწყრა ღმერთი
ორი
რაღაც ხმა გავიგონე,
სამი
შიშის ზღვა განვიცადე,
ვერც მოვიკრიბე ღონე.
ოთხი...
მწადდა ხილვა სამოთხის,
ხუთი,
ყოველ დღეს, ღამეს ვუთევ
ექვსი
სიძულვილს ვეტყვი Exit
ამ მოკაშკაშე ლექსით.
შვიდი
არც შემრჩენია რიდი
რვა
შორით მხეცების გრგვინვა
ცხრა,
ისმის, ერთ ბერმა მითხრა
ათი
შენებრ გონი, ლაზათი
თერთმეტი
არსად უნახავს მეტი,
თორმეტი
ღმერთს მოუცია ბედი
ცამეტი
ჩემს გმირს ვუთანაბრდები,
თოთხმეტი,
სიყვარულია უშრეტი
თხუთმეტი,
როგორც გონისა რეტი.
თექვსმეტი
მიწა ცად მექცა - მკერდი
ჩვიდმეტი
ისარს ვუშვირე იმედად ღმერთის
თვრამეტი
და მარად სულისკვეთების,
სიცოცხლეს ჰბერამს მთების.
ცხრამეტი
ცაში ლივლივებს გედი
ოცი
სული იტანჯვის როცა
ოცდაერთი
როცა გამიწყრა ღმერთი
ოცდაორი
რაღაც ხმა გავიგონე,
ოცდასამი
უცაბედობის ჩქამი
სიკვდილს ემართა წამი.
ოცდაოთხი
შესხმა მეწადა ხოტბის
იმ საოცარი რო დღის,
ოცდახუთი
დღე, საათი თუ წუთი
ძიებაში ვარ ხურდის
რაც ცხოვრებისგან მერგო,
ოცდაექვსი წლის წინათ
დაბადებული წადილით ვიყო
სითბო, სიუხვე, სიმშვიდე, რკინაც
ჩემი დროება სულს ბელტით მიყო.
ე.მ.
30 დეკემბერი 2021