აშლილი ტვინის არ მინდა დაწყობა...
დღეს უცნაური გამიხდა განწყობა....
ტვინის ჟანგიან რელსებზე მინდა გაყოლა...
უკანასკნელი ტყვიის გასროლა...
პატარა ამბის მინდა ნახვა...
არსად არ მინდა ამ წამში წასვლა...
თამაშიდან ვერ შევძლებ გასვლას...
ალბათ მომავლის ვერ შევძლებ გავლას...
მაინც სიშლეგის ზენიტში ვდგავარ...
მაინც არაფრით სუყველას ვგავარ...
მაინც არავის არავიდ ვყავარ...
მაინც ლანდადაც მე არსად ვჩანვარ...
სასიცოცხლო ძაფები ჩაწყდება ყველა...
მოგონებები შემოვლენ ერთად...
წარსულის სიღრმე იქნება ღრმა...
გაგითეთრდება ეგ მუქი თმა...
იისფერია ჩემთვის თოვლის ფიფქები...
თუ დააკვირდები თვითონ მიხვდები...
მიდი დამისვი ბევრი კითხვები...
ჩემ ნაწერთ ჭამენ ალბათ ისევ ვირთხები...
შიშის ჟრუანტელი აფხიზლებს ტვინს...
ვერაფერი ვერ გაგხდის გმირს...
თავი ეხსნება ცოდვათა სკივრს...
არავინ მოაცურებს შენამდე ტივს...
უბრალოდ დახუჭე თვალები მაგრად...
ხელი ჩაკიდე... ირბინე სწრაფად...
წარმოსახული აქციე ამბად...
და რეალობა თეატრის ფარდად...