განშორება

არა მგავს შენი არც ერთი ფიქრი.
ფიქრები შენი ირევა ქარში.
მთის წვერზე სულ სხვა აისებს ხედავ
და სულ სხვაგავარი გიფეთქავს აზრი.

აღარ მგავს შენი სიზმრებიც, არა.
და სისხლიც ჩემი, ფერია ბინდის.
მე არაფერი შემომრჩა შენგან.
სინანულიც კი მტოვებს და მიდის.

და გულიც შენი
არ ფეთქავს ჩემში.
როცა შენ ჩემით იგრძენი დაღლა.
ჩემგან გავიდა სიცოცხლის ღმერთი.
ჩემგან გავიდა გრძნობა და განცდა.

დავდივარ ასე ლანდი
და ჩრდილი.
დავდივარ და თან ვმარცვლავ ძველ ლოცვებს.
არ დამრჩა ძალა
ომის და ბრძოლის .
და ბრძოლის ველსაც დაღლილი ვტოვებ.

შენ გაიმარჯვე, მე კი დავმარცხდი.
აღარც სიკვდილის არ შემრჩა ღონე.
ვიცი, რომ ჩემი არ გახსოვს სახე.
ვიცი, წუხილით
გასცქერი შორეთს.

თუ შენში უკვე გადამივიწყე,
აბა სიზმრებში როგორღა მნახავ?
აღარ განვიცდი შენს გამო სევდას.
არც სიხარულის აღარ მაქვს განცდა.

და როგორც ყველა ძველი ზღაპარი,
ასე დამთავრდა, რაც ერთდროს მწამდა.
ოდეს ლამაზი გადასხვაფერდა.
მშვენიერება უცებ განქარდა.

მე აღარასდროს
დაგიწერ ლექსებს.
შენ ჩემთვის ახლა
ხარ_ აღარავინ.
აღარ ხარ უკვე ჩემი იმედი,
ჩემი ტკივილის თავშესაფარი.

ვე რა