***
ნოემბერია , ძლიერ აცივდა,
სიტყვები ქარმა სულ დამიფანტა,
შენს მოლოდინში თოვლიც გაბრწყინდა,
ფიფქები დამესხა, ცამ დაიბანა.

ზამთარი დგება და ვგრძნობ მოდიხარ,
როცა მე გულში სინათლე მათოვს,
ეს ნაპერწკალი კი შენ მგონიხარ,
რადგან სიცივეს მზე ჩემში ადნობს.

ნოემბერია, კარს გაიკეტავს
და მომადგება დეკემბრის სხივი,
რომლითაც ზამთარი შენ აგირეკლავს,
როდესაც მე ამ სხივებში ვიწვი.

ნოემბერია და გულში მათოვს,
თან კი მადნება სინათლის სხივი,
სიცივე მიდის, რაც თავი მახსოვს
ყოველ დეკემბერს მე შენთვის ვიცდი.