როგორ რთულია ენდობოდე ირგვლივ არავის, თრთოდე... ღელავდე, როცა ირგვლივ ყველა მშვიდია. შემომეჩვია უგზო-უკვლოდ გზაზე წანწალი და ბოდიშს ვუხდი სიცივისთვის ყველა ჩემიანს.
შუა ზამთრში რა უნდა იებს?! ასეთ უმწეოს! ასეთ ნაზ ყვავილს! მაცდურად მიცქერს, საფლავებს შორის, მისი სინაზით, ხასხასა ფოთლით. ამ სიცივეში, ამ ქარიშხალში, რამ მოიყვანა?! რისთვის მოვიდა?!