მარადისობის წაუშლელო ფერო ნადირო,
შენი არსება ამოტვიფრე ჟამთა ხანებას.
ზღაპართა ამბებს გადაეცი, სიტყვებით ნათრობს,
კვალი სიკვდილის არ დატოვოს ბედთა ჟამებას.

ძგერს ტკივილიც კი სიყვარულის დათარაშობით,
და სიყვარულთა გარდაუვალ სიუჟეტს ყვება.
შენს თვალებში ხომ დავინახე უსულო მთვარე,
მესამარის კარს დაფრთვემილი ვარდივით ჭკნება.

გასულ აწმყოს წარსულისა განვკიცხავთ მეფედ,
და ჩვენ სიყვარულს განვადიდებთ ვით ტაძრის ხატად.
იქნებ მცდარია ბედისწერის უგზუო გაკხვნა ,
იქნებ გვექცია ჯოჯოხეთი ჩვენ ორის ჯვრაცმად .

ჩემი ხატია შენს თვალებში სიცოცხლის ვარდნა,
რადგან ჯოჯოხეთს დაბატონებს სიკვდილის ტრამვა.




1) მარადისობის წაუშლელო ფერო ნადირო

“მარადისობა “ და “ფერო ნადირო “ გულისხმობს ერთგვარ უკვდავ და მუდმივ მნიშვნელობას
“ფერი “ რაღაც მუდმივი რაც არ იცვლება და არ კვდება “ ნადირო” რაღაც მუდმივი და შეუქცევადი ძალა
2) შენს თვალებში ხომ დავინახე უსულო მთვარე,

მესამარის კარს დაფრთვემილი ვარდივით ჭკნება.
ავტორი ხედავს მის საყვარელ ადამიანში “უსულო მთვარე” ხშირად ასოცირდება სილამაზესთან მაგრამ აქ ის “უსულოა “ ეს იმაზე მიუთითებს, რომ ამ სილამაზემ დაკარგა თავისი ღირებულება. მეორე ხაზი , “ მესამარის კარს დაფრთვემილი ვარდი “ ამგვარად ასოცირდება სიკვდილისადმი რადგან ვარდი, რომელიც ჩერდება და “ჭკნება “
სიმბოლოა სიცოცხლის გადაუგორებელი დასასრულისა.
3) იქნებ მცდარია ბედისწერის უგზუო გაკხვნა,
იქნებ გვექცია ჯოჯოხეთი ჩვენ ორის ჯვარცმად.

აქ კითხვებს აყენებს ავტორი , “მცდარია ბედისწერის გაკხვნა? “ნიშნავს რომ არ იცის სწორია თუ არა რაც ხდება
“ჯოჯოხეთი” და “ჯვარი” აქ სიმბოლოა ტკივილისა, გაწყვეტისა და მძიმე მომავლისა .
ეს ფიქრი მას აყენებს შეკითხვას არ იქნებოდა თუ არა მათი ბედი უფრო მსუბუქი, თუ სხვა არჩევანი ექნებოდათ.

4)ჩემი ხატია შენს თვალებში სიცოცხლის ვარდნა,
რადგან ჯოჯოხეთს დაბატონებს სიკვდილის ტრამვა .

ის ხედავს ამ ადამიანს, როგორც რაღაც მომაკვდავს სადაც სილამაზის და სიცოცხლის ნიშანი უკვე ქრება.
ჯოჯოხეთის დაბატონება“ ნიშნავს, რომ ტკივილი ტრაგედია და სირთულეები ამტკიცებენ თავის გავლენას მათ ურთიერთობაში, ხოლო „სიკვდილის ტრამვა“ პირდაპირ და ემოციურად ამბობს რომ ეს ტკივილი უკვე დასადგურებულია და როგორც მძიმე ჯვარი, ამჟამინდელი ურთიერთობა გადაიქცევა უშუალო და მძიმე მომენტში. ეს სტროფი სინამდვილეში იმაზე მიუთითებს, რომ „ჯოჯოხეთმა დაიპყრო“ მათ შორის არსებული ურთიერთობა სადაც სიყვარული, სილამაზე და სიცოცხლე ტკივილითა და სიკვდილითაა გამოფიტული.