მთაწმინდის ანძა...
ღამე, მე და შენ...
გავყურებთ ბურუსს
და ვთვრებით ამით.


მთაწმინდა ვუცქერთ და
მისით ვტკბებით ...
ვინ იცის რამდენ ისტორიას
ინახავს იგი.

რამდენ თბილ სიტყვას
ან რამდენ ღიმილს
რამდენ ჩახუტებას
ან თუნდაც ტკივილს.

იგი ინახავს წარსულს ქალაქის...
ჩვენი და თქვენი ყველასი ვიცი...
იცის თუ როგორ ვებრძოდით ტკივილს.
და ისიც როგორ გეტრფოდი მე შენ...

იქნებ მან იცის რო შენთვის ვტირი
იქნებ მან იცის როგორ ვიღიმი
იქნებ მან იცის რომ შენით ვთვრები
ან იქნებ იცის რომ შენთვის ვმღერი...

დიახ მან იცის რომ უშენოდ ვერ ვძლებ ...
და ისიც იცის რომ მე შენით ვარ სულ ბედნიერი ...
და ისიც იცის რომ ამ სტროფებდ შენ გიძღვნი კარგო...
????????