ამქვეყნად

და ამქვეყნად რაც კი ხდება, ვფიცავ, სული სხეულს შეხვდა, დიდი არის არსი ჩვენი, დაკარგულის ხმას ვეჩვევი,

შუა ზაფხულში.

შუა ზაფხულის დღეებში ვისვენებ დასიცხულ ხეებში, და მოახლოვდა ივლისის ბოლო, შეიქმნა დღეები მთლად უთავბოლო…

თუ შემცივდება შენ სიყვარულს მივეფიცხები

სანამდის ვცოცხლობ, სანამ მკერდში ცეცხლი მინთია თუ შემცივდება შენ სიყვარულს მივეფიცხები!

თანხმობა

ზეცავ, სამყარომ თანხმობა მოგვცა, თანხმობას მოჰყვა პირველი ჰანგი, პირველი სითბო, პირველი დარდი, ასე დავიწყე მე შენით ტკბობა,

მორევში

მე ჩამითრია შენმა ამ სიღრმემ, სადაც მეც ვნახე ეს ჩემი თავი, რომ შეგიცანი, ვთქვი “არ გაგიჟდე!” და მე ვიგრძენი, რომ შემიყვარდი.

***

სული ეული, მარტოდ მგზნებარე, ელოდა თავის სწორ საიქიოს, გული, სხეული, ნათლად მჩქეფარე, იწვოდა ცეცხლით, ნორჩ სახეობის,

ქვიშის საათი

შენთან იმგვარად მინდება ხანაც, გაქცევა რჩება მხოლოდ და მხოლოდ, რადგან სანატრელ ოცნებებს თუკი , არ მოეღებათ არასდროს ბოლო.....

ამნე

მიყვარხარ ძლიერ ძლიერ რაც გადის დრო და ხანი! და მართლა მინდა მეთქვა დაბრუნებისას ხანით ნუ გაიფიქრებ სიყვარულისთვის არდამთავრდება წამი რა ბევრი მინდა გითხრა მაგრამ ამაო წადილს

არდაწერილი ლექსი

რაღაც სათქმელი მქონდა, მაგრამ ვერაფრით ვამბობ. ჩემს ვერდაწერილ ლექსებს ვნანობ. ო, როგორ ვნანობ

თოვს.

თოვს შენ არ იცი როგორ თოვს …