დახუჭობანა

გეძებ და ძებნისას საკუთარ თავს ვკარგავ. შენ გნატრობ, ნეტარო სიმშვიდის სავანევ. მსმენია არსებობ, ოდესმე გიხილავ. თუ დროში არ ავცდით ერთმანეთს აქამდე

უსამართლობის სამარე

ცხადი გახდება მთავარი ფაქტი, ბევრი ცრემლის და განცდების ფონზე, ბოროტებაზე ძლიერი გახდი!!!

წლები გავა..და ჩვენ ერთმანეთს სადმე შევხვდებით...

ამოვიკითხავ უთქმელ სიტყვებს დიდხანს რომ დუმდი და შევეცდები ღრმად ჩავიბეჭდო ის თვალები,რომლითაც მიმზერ ახლა და გავიხსენებ ძველ თვალებსაც ადრე რომ ვუხაროდი.. გავა წლები და ჩვენ შევხვდებით ისე თითქოს ეს პირველად ხდება. ორი ნაცნობი უცნობივით დავიწყებთ

დილა თენდება

დილა თენდება შენზე ვფიქრდები, მე არც კი ვიცი რად მეფიქრები. არ ვიცი რა გითხრა რას გრძნობ შენ ახლა? ეს სიზმარია თუ უბრალოდ გამიმართლა.

ჩემო დემონო

ქარისგან შობილს მდიე ველად, მომიხელე, ვერ... წლები გადიან, ქარიშხლი როგორ გემონო?

იცი, რა ლამაზია?!

იცი, რა ლამაზია?! იცი? არც მე ვიცი, უბრალოდ, ყოველდღე ვკითხულობ და ვიაზრებ, რომ ვიცი,

ნისლსა თუ ბურანში

ნისლში, ბურანში ვაწყდებოდი რაღაც არეულს ღვარძლს შეუბურავს ჟამისფერად ზეცა ფირუზი, წლებმა დამტოვა, ვიხსენებდი წარსულს გარეულს მოურჩენელი შემოგვყრია თითქოს ვირუსი,

სულის კივილი

დაგვათენდა ადრიანად, სიმღერაც კი აღარ ისმის ისე გალობს ბულბულები, ჩურჩულიც კი აღარ მესმის,

მე _ ქალი

დაბადებიდან, ანდა უფრო დაბადებამდე, მე დამყვა ბედი, უცნაური, გასაოცარი.

ჩვენ

ასე მგონია, წლები გავა ძალიან ბევრი... და არაფერი არ დარჩება ამაზე მეტი, რომ შენს თვალებში მსურდეს ისევ დანახვა ჩემი! არც არაფერი იარსებებს ამაზე წმინდა...