შენ ხარ უტოპია

ვამბობ არ განვიცდი და არ გემალები, და ეს მონატრებაც წარსულს გამიშვია ვამბობ ჩემი გული სხვისთვის დამითმია

იცი?

იცი?დავიღალე აღარ შემიძლია ცხოვრებამ გამხადა ასეთი, ზოგჯერ ატირებულს ზოგჯერ გამწარებულს, არავინ გამოჩნდება მაშველი.

კარიბჭესთან

თმების სურნელით გაბრუებულს მაღალი ჯვარიც დამვიწყებია სამოთხისაკენ გზა ამ სირწფელის მე არ მინდოდა სამოთხეში ჯობდა წყვდიადში

ნაწყვეტი საოცრებებით სავსე ცხოვრებიდან

სასწაულის თუ არა გწამთ გეტყვით რომ იწამოთ, ვიცი ჩემი გჯერათ, გესმით რასაც ეხლა ვამბობ, ცხოვრებაში სასწაულებს მუდამ ვხედავ, მესმის, ყურადღება დაგჭირდებათ აზრს რომ ჩაწვდეთ თემის

მელოდია

შენი მელოდია სულს რომ ეხამება ტირის და გადმოსცემს ამ ტანჯვას სიმებით სიმები დაკარგულ ცხოვრებას ემსგავსება

წვიმებს მოიტანს ეს შემოდგომა

წვიმებს მოიტანს ეს შემოდგომა, დღეებს მოიტანს უერთმანეთოს, გათელა ფიქრი ფოთოლთა თრთოლამ, მთვარის მკრთალ შუქზე ღამეს მიაპობს.

????

•შემოდგომაა ირგვლივ ახლა ძვირფასო და ამედევნენ ოქროსფერი ფოთლები ისევ•

არვიცი

აღარ უყვარხარ არავის, დედამიწაზე ასეა თურმე. ჩქარ მდინარეში, წყალი მდორდება, სავსეა უკვე.

ფენიქს

და როცა მგელივით მარტოს, მივძუნძულობდი გზაზე, ცრემლი არასდროს, ჩამომვარდნია თვალზე.

მზე მინდა

ქარი ფლეთს აფრებად გაფენილ ოცნებებს. გაფრენილ წამებსაც სცოდნიათ წუხილი.