სამყაროს კალთას ვნებით ვემთხვიე

ცუდმა სიზმარმა" თავქვე წამიღო, ძალით მიმგვარა ძილის კარიბჭეს, უფორმო ღრუბლებს, შავ ნისლში ჩანთქმულს, თითქოს ბნელეთი მარწუხით იჭერს.

პიველყოფილთა საზოგადოება...

პიველყოფილთა საზოგადოება... ბრბო ისევ განუწყვეტლივ გრგვინავს... არ შემიძლია უმეცრების ასე ატანა... ღმერთო მცხვენია... ეს სად ვარ??

ნუთუ არ ვებრალები (დედა)

დღეებიც კი წამებივით აღელდა, თითქოს დედაც უფრო მალე დაბერდა, სიცოცხლის წამს ღმერთს ხომ შენთვის ართმევდა, მარტო როა ნუთუ არ გებრალება...

მიყვარხარ ისე...შენზე ვგიჟდები...

გემუდარები...გემუდარები დაიფარე ყველა ცოდვილი...გემუდარები დაგვიფარე და განგვწმინდე ყოველი ავისა და ბოროტისაგან...დაგვიფარე სატანის რისხვისგან და იყოს ნება შენი...მე შენ მიყვარხარ...სიცოცხლე მიყვარს,ცხოვრება მიყვარს,ღიმილი მიყვარს,ლოცვა მიყვარს ჩემი

გრძნობების სასაკლაო

გრძნობების სასაკლაო ჩემში შეიქმნა... დღითიდღე ლპება სულში ოცნება... კვდება ყოველი რასაც ვეხები... ჭკნება რასაც კი ვცდილობ და ვწვდები...

შენ რომ იცოდე როგორ მიყვარხარ

შენ რომ იცოდე როგორ მიყვარხარ ალბათ შეძლებდი ხმამაღლა ყვირილს, შენ რომ იცოდე როგორ გაღმერთებ ალბათ თვალები მიგაჩვევს ტირილ

განკითხვის დღე

ამდენ სიყალბეში უკვე დავიღალე ამდენ ტყუილებში მართალს ვეღარ ვხედავ ისევ სიჩუმეა დღეს გამეფებული სრული სიჩუმე და მე კი ყვირილს ვბედავ.

'შენი წილი სუნთქვა პოეზიით'

ქალაქს ეტყობოდა სიფერმკრთალით მშრალი დღეებიდან, ღამე შპიონივით ალიონთან, როგორ მაბეზღებდა. გრძნობებს ამოგიცლი წაკითვისას ჩემი ლექსებიდან, გრძნობებს ამოგიცლი , არ შეწუხდე! - ერთიც არ შემცდება.

ცეცხლწაკიდებული - ერკე მიდასი

ცეცხლი ეკიდა გუშინღამ მთვარეს შეყვარებული გეგონებოდა, ზედ ამოენთო, სისხლიც დავღვარეთ ალბათ გგონია, რაღაცებს ვბოდავ.

არეული კაიფია

სიყვარული ავურიე დეკემბერში, ვადა გასულ საცხოვრებელს შეჩვეულმა... სიცივეა გადაქანცულ სექტემბერში, სათნოებამ მომიარა ჩემეულმა...