მინდა...

მინდა ვიყვირო, ვიტირო... წამით ყველაფერი ფეხზე დავიკიდო... მინდა ეს წყეული ცხოვრება ჩვეულ სანაგვეში წამით მოვისროლო...

ყორანი (ედგარ ალან პო)

ერთხელ ღამით როცა ბნელი მაძალებდა ფიქრი ძნელი უცნაური თავსატეხის, მივიწყებულ ცოდნის აზრს მომეჩვენა, ვიღაც მიხმობს შემომესმა უცებ თითქოს, აკაკუნებს ვიღაც ითხოვს თავშესფარს, აღებს კარს

ჩვენ და ზღვა

ზღვის ნაპირს ჩუმად მივუყვებით და თითქოს ვხვდები, ამ წამს ველოდი მოუთმენლად მრავალი წელი, შენი ხელები მეფერება ნელ-ნელა ვთბები, როგორ კლებია ჩემ ცივ ხელებს სათუთი ხელი.

მიყვარხარ

ვინც შორიდან პატივს გცემს , და არ გეტყვის სიტყვებს სრულს იცოდე რომ ის ატარებს ნამდვილ შენს სიყვარულს

უსიყვარულოდ

უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე, სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება სასიხარულოდ....

მთვარე

სიზმრად არ ენატრებიო არაო, არა… მთვარე მიმტკიცებს…. მე კი არ ვნებდები, მე შენ მზეს გადარებ, დილით ამომავალს, მე შენ გელოდები….. როდის გათენდები. როცა ღამენათევს სხივებით გამაღვიძებ,, თვალებს გამიხელ და მეტყვი რომ აქ ხარ, ალბათ დავიჯერებ, რომ ეს

რაძალიან მყვარებიხარ !!!

შენზე ფიქრში გადის წლები შენზე ფიქრში მე კი ვკვდები ! უსასრულოდ ვფიქრობ შენზე შენხომ ჩემი ცხოვრება გახდი ბევრჯერ

ყოველი მოგონება მტკივა...

უშენობისგან დაცლილ სხეულში ვხედავ ივსება სული ტკივილით... ნელ-ნელა ანგრევ ბედნიერებას რომელიც თავად სცადე და შექმენი...

მე ჩემი თავი ღმერთს ვაჩუქე გადასარჩენად!

დღეს ჩემს სხეულში ტკივილები ბღავის ბავშვივით და შენზე ფიქრი მეწამლება - საოცრად მათბობს. იცი როგორ ვარ? საკუთარი თავით დასჯილი, თამამად ვამბობ, რომ ჩემიდან არასდროს დაგთმობ.

მშვიდობა ღმერთო შენდამინ..

მოვედი შენთან, დამლოცე უფალო. გიხაროდენ, გიხაროდენ წმინდანი შენდა უფალო.. მოვედი ნათელ გზასთან ღმერთო..