მზე ანათებს, გულში ისე ცხელა - 31 ივლისი

მზე ანათებს გულში ისე ცხელა კოცნები კი დამაცხუნებს ყელამდე გუგუნს იწყებს ფაიტონი მწველად მახსოვს ნაცნობ ქუჩას, გული მე დავდე. შეჩვეული ამ ბნელ ქუჩას, მახსოვს ჩაივლი სადაც ყოველთვის დარბოდი ნაღველს ვტევ შავ ყუთში, თავიც მართობს სიხარული მოდის

გრძნობის ხიდი . . .

გახსოვს გრძნობის ხიდი ჩატყდა ჩვენ ორს შორის, დღეს მე შევამთელე და შენ გელოდები. მერცხლებს გავუმხილე ჩვენი საიდუმლო, ის, რომ არავიში შენ არ მეორდები. გახსოვს ვაშენებდით ჩვენთვის გრძნობის ბუდეს, ეხლა გრძნობები მაქვს თითქოს შემოცლილი. ვიცი ვერ გნახავ

გარდაცვალება

გარდავიცვალე" სხეული დარჩა მონად მიწისა სულმა დიდება ნახა ზეცაში ... გარდაიცვალა" ჩემი გონება ეხლა ყველაფერს ვხდავ ერთ ფერში .. გარდაიცვალა" მომავლის ფიქრი წარსულმა დაიპყრო ჩემი გონება.... გარდამეცვალა" ემოციები აღარც დარდია აღარც ხალისი....

ნაცრისფერი ტიტრები

ცხოვრებას ვკითხულობ ნაცრისფერ ტიტრებში, მიჭირს შევეგუო ამ დღის ჰარმონიას და ვიწვევ გონებას უსუსურ ფიქრებში, რადგან შევეჩვიე წამის აგონიას, მახეში გაბმული ჩიტივით ვიღლები, ირგვლივ ოცნებების უტყვი ფაჩუნია, სუნთქვასაყოლილი ძველი აჩრდილები წამებს

ვნება

მიიწევენ სიხარულით ფერიების შტო მაღლა, ჩემი გოგოც აღარ ტირის, შინ შემოსულს მომახტა ვერაფერმა გამინელა სიყვარული მის მიმართ ყველგან მიმყავს და წავიყვან, სად ვაპირებ, მივდივარ. სურვილებს გადავაბიჯე, მოვქრივარ ფისუნია ამ ოთახში შენი სუნთქვის და

შიშველი სილამაზე

ნიუ იორკიდან შეკითხვას მაძლევენ, -ჰეი, სადაური ხარ? როგორ ბრძანდებით? -გენიალურიად - ვპასუხობ მე. - სავსებით საქართველოდან, სამოთხიდან, თქვენ რას შვრებით?

მენატრები

მხოლოდ სიჩუმე დაუდგენელი ლექსის ფრაზები შუაღამეა მე ისევ ვწერ და მენატრები ქაღალდზე ლურჯი მელნით იწერება შენი სახელი და დამიჯერე ერთადერთო კვლავ მენატრები შენი ღიმილის დანახვისას კვლავ ცუდად ვხდები

თოჯინა

ფრანგულ ფერებში მთელი მსოფლიო თქვენს დებილობას გლოვობს .... თავის თოჯინის და დედის ნახვა უნდა პატარა გოგის... ხალხი ხალიჩად ძირს აფენია ..სისხლი მდინარედ მოდის .... მხოლოდ ერთი სურვილი მაქვს ახლა თქვენი მოკვლის ...

ბედნიერებას გავუღიმე ...

ის მიღიმოდა, მე ღიმილებს სევდას ვატანდი, აღარ მინდოდა გრძნობის გამო მენახა დარდი. ჰო მე არვიცი. . . მას არვიცი სწყინდა თუ არა, ერთი ვიცი, რომ არეული ისევ მე დავრჩი...

მევიოლინე . . .

მევიოლინევ! უნდა მორჩე... ჩემში დასრულდე, შენი ნოტები რადგან ფუჭი გრძნობის თარგია... მეც შეიძლება ხვალ შენსავით გავუფასურდე, დავეძებ იმას,ვინც სიმშვიდე დამაკარგია...