ლექსი "მარმარილო"
ჩვენ დაგვაშორებს მარმარილოს შავი ქვის ლოდი ცივ სამარეში მე სიჩუმით მოვიკლავ გრძნობას, ტირიფის ხესაც შევეცოდები და ტოტოებს დახრის , გულში ჩამიკრავს გაციებულს დარჩენილს კენტად..მომენატრები უსაშველოდ მომენატრები სიზმარში მოვალ ჩაგეხუტები როგორციქ, სადაც
იქ, სადაც წამი წამდაუწუმ წამით იცვლება და სადაც უტყვი მოგონებაც წამად იღვრება, აკორდებს აშლის მომღიმარი, ანცი გონება... ამ დღის ოცნება შენ მარტივი ნუ გეგონება და როცა უცებ გაიღვიძებს ჩუმი აკორდი და როცა უცებ წამომცდება, რასაც ვამბობდი,"ქეთი და ტყლაპი სამარადისოდ"
მე მოგიყვებით უცნაურ ამბავს, ეს ისტორია გავიგე სახლში თურმე რა აღარ მომხდარა ორ მეშვიდე და მერვე ბ კლასში, სკოლის მთავარი ჭორიკნებიისევ ფიქრები "მასზე"
ისევ ფიქრები "მასზე"დიდხანს ვიყავი ბოგემა სარკის მე – საიქიოს მთვარით ნაბური. და მომენატრა ცის უფრო კარგის მზე ოქროსფერი და უდაბური.მე უშენოდ ძალიან მიჩირს
დღეს ყველაფერი მინდა წარსულით, ისევ ამაო ხდება ოცნება, დღეს მონატრება მაწევს ლოდივით, დღეს მინდა ღმერთო მე შეცოდება.ვერ მოგიტევებ . . .
ვერ მოგიტევებ ჩემო კარგო გრძნობებს გამხელილს, ვერც შენს სურვილებს ვერ შეუკრავ საზღვრების ღობეს. თუ ჩემზე ფიქრობ და ამ ფიქრებს შეცდომებს აწერ, რაღატომ მიწერ გრძნობა სავსე ლექსების სტროფებს.მზე ანათებს, გულში ისე ცხელა - 31 ივლისი
მზე ანათებს გულში ისე ცხელა კოცნები კი დამაცხუნებს ყელამდე გუგუნს იწყებს ფაიტონი მწველად მახსოვს ნაცნობ ქუჩას, გული მე დავდე. შეჩვეული ამ ბნელ ქუჩას, მახსოვს ჩაივლი სადაც ყოველთვის დარბოდი ნაღველს ვტევ შავ ყუთში, თავიც მართობს სიხარული მოდისგრძნობის ხიდი . . .
გახსოვს გრძნობის ხიდი ჩატყდა ჩვენ ორს შორის, დღეს მე შევამთელე და შენ გელოდები. მერცხლებს გავუმხილე ჩვენი საიდუმლო, ის, რომ არავიში შენ არ მეორდები. გახსოვს ვაშენებდით ჩვენთვის გრძნობის ბუდეს, ეხლა გრძნობები მაქვს თითქოს შემოცლილი. ვიცი ვერ გნახავგარდაცვალება
გარდავიცვალე" სხეული დარჩა მონად მიწისა სულმა დიდება ნახა ზეცაში ... გარდაიცვალა" ჩემი გონება ეხლა ყველაფერს ვხდავ ერთ ფერში .. გარდაიცვალა" მომავლის ფიქრი წარსულმა დაიპყრო ჩემი გონება.... გარდამეცვალა" ემოციები აღარც დარდია აღარც ხალისი....ნაცრისფერი ტიტრები
ცხოვრებას ვკითხულობ ნაცრისფერ ტიტრებში, მიჭირს შევეგუო ამ დღის ჰარმონიას და ვიწვევ გონებას უსუსურ ფიქრებში, რადგან შევეჩვიე წამის აგონიას, მახეში გაბმული ჩიტივით ვიღლები, ირგვლივ ოცნებების უტყვი ფაჩუნია, სუნთქვასაყოლილი ძველი აჩრდილები წამებსტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.