სიყვარული რომ წაგვართვას ქარმა

მე შევეჩვიე ჩვენს თავზე ტირილს სიყვარული რომ წაგვართვას ქარმა თუმცა ეს ფესვი ვიცი ღრმად მიდის და სასოება ყველა ეჭვს ფანტავს

***

არაფერია ორი ნაჭერი, ჩაი დაასხი ტორტი დაჭერი, გვერდით მომიჯექ სულში ჩაგხედო შენ ხომ ეს გული ორად გაჭერი.

თორნიკე გიორგაძის ლექსები

******* და მომესურვა მე ლექსის წერა, კარგა ხანია არ მიწერია, ვიგრძენი გულის ძალუმი ძგერა, ვგრძნობ დაძინება არ მიწერია.

შეშლილი მარტი

ეს ულევი ფიფქები მოდის და მოდის, არ ვიცი თოვა შეწყდება როდის.

წუხელ დამესიზმრე

გუშინ დამესიზმრე ნეტა ამხდენოდა ან არ მღირსებოდა სულ ეს გათენება, სიზმარშიც მას ვფიქრობდი ასე შეიცვალა? არ შეიცვლებოდა ალბათ მაჩვენდება.

წუხს შემოდგომა დაკარგულ ფერებს

წუხს შემოდგომა დაკარგულ ფერებს, მოვა ზამთარი ჩაიცვამს თეთრებს, ვუყურებ ფოთლებს, რომ ცვივა ხეებს, თუ როგორ ნატრობს გარდასულ დღეებს.

გარდაცვლილ მამას

არვიცი, რაზედ მინდება წერა, გრძნობები მერევა ერთად ყველა, შეცდომებს ვუშვებ და გახდა ჩვევა, რატომღაც მინდა ყველაფრის მტვრევა

ჩვენს ზემოთ კი ქვეყანა იწვის

ვხედავ ხასიათს როგორ გიცვლის ცვალებადობა ხან ღრუბელია ხან მზე არის მეტყველ თვალებში როცა ბრაზდები შენზე ფიქრი სახიფათოა გადაიკარებს გამინათებ უკუნ ღამეში

ღამის მდუმარება

ბინდის ფერი ჩუმი მდუმარება ისევ ჩემთან ჩამოწვება ღამეს წარსულ ჩრდილის ნიავ მოლანდება ისევ ნაზად მირხევს სარკმელს

ღმერთის ხმა

ღამით ფიქრები აღწევდა ჩემში, ფიქრები, რომლებიც დილამდე მჭამდა, ყველა ის ფაზა, რომელშიც შევცდი და იქ დამხმარე არავინ ჩანდა…