მივხვდი, არ ყოფილა ძნელი უშენობა

გრძნობებმა ფიქრებში ღამე გაათია, შენზე ოცნების ამაო იმედმა, სასთუმალს წოლილს, გულაღმა ყოფილს, თვალებ ნაცარ შეყრილს მივხვდი უშენოდაც სუნთქვა შემძლებია.

მერე რა....

მერე რა, თუ შემიყვარდა წვიმა, და მის ხმაში შორს გავყევი ფიქრებს, მერე რა, თუ დამავიწყდა ზღვარი, ფიქრით მაინც ხომ მთებს გადავიფრენ.

,,ცრემლის სახელით"

ბედისწერის მონებად გაყიდულები ვდგავართ... ღიმილიანი სახით ბედნიერები ვჩანვართ... ერთი შეხედვით არავის ვგავართ... ყველა ცხოვრებას ტყვეებად ვყავართ...

მე მოკვდავი ერთი ვიღაც

მზესაც დიდი სიყვარულით მოვიხსენებ ჩემ ლექსებში. მასზე დიდი სითბოს წყარო მე სხვა არსად მეგულება. სხვანაირად რანაირად  არ აფასო ვინც გაცოცხლებს. რომ ათენებს ჩენთან ერთად მთვარის მიყვარს ერთგულება.

სიყვარული

შენი სიყვარულით ვთვრები შენი სილამაზით ვტკბები და ყოველთვის მეყვარები რომ იცოდე მენატრები რატომ აღარ მეკარები?

გიყვაროდენ

წვეთი ერთი ციდა ჩამოფრინდა ციდან შუბლზე დამაწკიპდა წკაპ და გამობრწყინდა. თითო ბგერა თითოს მოაქვს კისკისითა

მცდარი გზა

მეწამულია ეს ტაეპები, ოხშივრად უდით ნატანჯი სული. შემოვეყარე გზად გარინდებას და ჩავაკონე ღაღადი მუზის...

მივდივარ დილით კარებს ვკეტავ შენ რომ გამიღო ...

მივდივარ დილით კარებს ვკეტავ შენ რომ გამიღო, დაბრუნებისას ჩვევად მექცა კართან ლოდინი. გზა ერთი მქონდა შენს შემდეგ კი ორად გაიყო, ვერ ვაპატიე საკუთარ თავს შენი ლოდინი.

მეჩხუბები როცა ვთვრები

მეჩხუბები როცა ვთვრები და მოვდივარ შენთან იმას კი ვერასდროს ხვდები თუ რამინდა შენთან მე ხომ მათრობს ფიქრი შენი, შენი ბაგე მათრობს

ადგილის ძიებაში

სულის ამონარიდს, გრძნობად ამონახვითქს, მთვარეს მე ვუამბობ რაც მზემ ჯერ არიცის. სასთუმალთან სხივი მაკრთობს, ვმალავ წადილს. ნაკვთთა დირიჟორი სიხარულსაც წაშლის...