იორდანეს წყალი უსვამს

იორდანეს წყალი უსვავს თაბორს ისე აუვლია მისიონერთ, პატიოსანთ ცეცხლი თბილისს წაუღიათ. ცეცხლი წყალი ნისლი თაბორს სასწაულნი ქადაგებენ

ეგ არაფერი მამა

ეგ არაფერი მამა ეგ არაფერი მამა ნახე შენი ხმა მაქ ნახე შენი თმა მაქ შენ ბიკიკებს სანთლით ვკვალავ

მზე ხარ შენ...

პირველი დღე და შენ ხარ მზე მზე რომელიც მწვავს და მაბედნიერებს

რამდენი გეძებე

რამდენი გეძებე მთელი მთა და მთელო ბოლოს შენ გიპოვე, ჩემო სანატრელო, მსურს ჩემი გრძნობებით, სულზე გადაგევლო

ჩიორას

ცოდვას არავცნობ.ვცნობ მხოლოდ სხივებს და მის სიკეთეს ოქროსფერ სხივებს რომელიც მათბობს მზის კალთას,ჩემს გაყiნულ გულს რომ ალღობს წუთისოფლის ცივი წვეთებით,ნელ-ნელა ივსება სულის საუფლო

მელანქოლია ამოსდევს სუნთქვას...

განცდები ახლაც მაბჯენენ ლულას, ვერ ვერკინები წარსულის ლანდებს, მე ხომ აწმყოში მომავალს ვმუსრავ, მე ხომ სიზრებში დაგეძებ ღამეს...

ლექსი დედაზე

ჩვენ დედით ვცხოვრობთ და მისით ვსუნთქავთ არ დაგვიბერდეს ღმერთს სურვილს ვუთქვამთ ჩვენთვის ლოცულობს და ჩვენზე ზრუნავს

უბრალოდ წასაკითხი

არა რეალურ თვალის სისხლთა ჩაქცევა ამ სულის ჭადრებს მახევდა მაგლეჯდა კალთებს და გულიც მიქონდა მართმევდა დამდეგს და საკვებსაც მითმობდა

რელობამ სარკეში ჩაიხედა

გათენების მოლოდინში ისევ ისე მაღამდება ამ სამყაროს რომ ვუყურებ ყველაფერი მარაზმდება მარაზმია ყველაფერი რასაც ხალხი აკეთებს

,, მშობლიურო საქართველო''

მშობლიურო საქართველო, გტოვებ 20 აგვისტოდან, არ გეგონოს წერილს ვწერდე, გორიდან და თბილისიდან. ოცი წელი შემისრულდა, საქართველოს ყურზე ვჭამდი,