ჩემი თვალით დანახული

და ცხოვრება ახლიდან დავიწყე ნელა ვაკეთებდი ყველაფერს არ მეჩქარებოდა და მთელი ცხოვრება კეთილი სულით ავიწყე ყველაფერი დალაგდა ყველაფერი გამოსწორდა სამყაროში ხალხს დიდი იმედი გაუჩნდა ბევრი ტკივილი ბევრი ბოროტება ამოწყდა სამყაროსკენ მომავალი

მოდი, რომ ღიმილი გაგიყო შუაზე

მოდი, რომ გავიყოთ ღიმილი თანაბრად, მერე რომ ვათენოთ ჩრდილამდე ჩრდილიდან, და გრძნობა სხეულში ჩარჩენილ "ანაბრად" იმატებს წონაში, ხოლო შენ ტირი და გარბიხარ... მოგყვები გიჟივით, -ვარ კიდეც გიჟი და სამყარო მავალებს გიცავდე იქამდე, სადამდეც თბილ ხელებს

Tired with all these, for restful death I cry ..

რადგან სიმართლე სისულელედ ითვლება ახლა, რადგან სიკეთე ბოროტების ტყვედ ჩავარდნილა. ასე დაღლილი ამ ქვეყნიდან გაქცევას ვარჩევ, მაგრამ არ მინდა, ჩემი სატრფო ობლად რომ დარჩეს.

დღეს უნდა გიწოდო ბოლომდე ჩემი

გაჩუმდი,უნდა შევიგრძნო სრულად ამ ღამით შენი შეშლილი ტანი , და გაგაშიშვლო მთვარის წინ ურცხვად რომ გაგიჟდე და დაკარგო თავი . მერე დავთვალო შიშველ სხეულზე სიგიჟით ხერხემლის სულ ყველა მალა, მეტასტაზებად შენს ტანს შევუჩნდე არ დაგაცადო სიმშვიდით დაღლა.

არ მიყვარს დღეები ჩემგან რომ მიდიან...

არ მიყვარს დღეები ჩემგან რომ მიდიან, ზოგჯერ კვალიანად, ზოგჯერ კი უკვალოდ... არ მიყვარს დღეები ცრემლებს რომ მიშრობენ, სახეზე ღიმილს რომ მიქრობენ უბრალოდ!

13 ივნისი

ლექსი დაწერილია მაშინ როდესაც 13 ივნისის მერე რამოდენიმე თვე გავიდა ეძღვნება ყველა იმ ადამიანს ვინც დაიღუპა მეც იქ ვიყავი და ვიგრძენი თუ როგორი შიში გამოიარა მან ვინც გადარჩა ხოლო ვინც დაიღუპა ყოველთვის მოვიგონოთ და ნათელი სანთელი დავუნთოთ... ჩემი

სიკვდილზე ფიქრი

როცა მოგაწვა დარდები როცა შეგიპყრეს ფიქრებმა როცა სიკვდილსაც მოელი ნეტავ რა წერეს თითებმა ? ამ დროს შენ იწყებ წარსულზე ფიქრს ნეტავ სიცოცხლე ამისთვის ღირს? მუდამ დარდები მუდამ კონფლიქტი ბევრი დარდისგან ვეღარ მოიცდი ამ დროს შენ ცდილობ თავის დაღწევას

ლექსები

მე ცაში მინდა და ცაზე მაღლა ალბათ ღმერთები არიან მხოლოდ, მივდივარ გზაზე, არავინ მახლავს...

მონატრება

სევდა მომგვარა შენმა სიშორემ და გამიჩინა გულში იარა, ეჰ,ნეტავ ეხლა შენს გვერდით ვიყო სხვა არაფერი მე არ მინდა რა. სულაც არ ვნანობ რომ შეგიყვარე შენს გარდა

არვიცი...

არვიცი ფიქრებს რით ვუშველო, ობლად დარჩენილთ, არვიცი, იქნებ გავუმკლავდე დარდებს გამხელით... რა იცი იქნებ შენს გარეშე სხვა ბედს ვეწიო, ვინ იცის იქნებ და ისევ შენ წამოგეწიო.