მე შენს თვალებზე დავწერე ლექსი

მე შენს თვალებზე დავწერე ლექსი და ჩუმად შენზე ვუყვები მთვარეს. კუპიდონს ისარს მე თვითონ ვესვრი, თუ ჩემს თავს მალე არ შეგაყვარებს. ამ პატარა ღმერთს ყველა ისარი გაუჟღენთია ღვინით და შხამით,

ცოტაც მეღიმება...

ვარ ღია სარკმლის წინ, ოთახს ვანიავებ. თან ფინჯან ყავას ვსვამ, ცოტაც მეღიმება... რამდენი სიყვარული ტკივილს გადაურჩა, რამდენი სიყვარული ტკივილს ეწირება!

ლევან კაპანაძე-ღამის ზმანება...

ხედავ რა ქალია? ზუმრმუხტი ლალია, შვლის ნუკრის თვალნი აქვს ტუჩებიც მარწყვია. თითები სანთლისა კისერი ყირმიზი თვალები თაფლისა ძუძუ აქვს მსხალისა,

არ მინახიხარ რამდენი ხანია

მზე ნაომარია, სიცივე, ძლეული ათბუნებს საამოდ რა კარგი დარია ირგვლივ სილამაზე ვარ გადარეული ეჰ! არ მინახიხარ რამდენი ხანია. ქალი უებარი ჩემი ა რჩეული ბუნების მშვენება მე მან გადამრია ჩემი სიამაყე ჩემი

ლევან კაპანაძე-ტურფა

ტურფა ასულს ვარდის კოკორს, თვალებ ხატულს თუთის ფოთოლს . ლექსით გხატავ თვალით გხაზავ

მე რომ ასეთი გიჟი არ ვიყო- გიორგი მნათობიშვილი

მე რომ ასეთი გიჟი არ ვიყო, არ გეყვარებოდი ალბათ... ჯიუტი არ ვიყო, დამყოლი რომ ვიყო ვინ გეყოლებოდა დარდად? შენი ამოსუნთქვის სული, რომ არ ვიყო და შენი სიცოცხლის ბადე ხომ არ იქნებოდა ეს ჩვენი ცხოვრება ასე ოცნებებით სავსე,

თანამედროვე ქალაქი

სიყვარულს აზრი ეკარგება სიცოცხლის ხალისი ქრება. ბედნიერების იმედი იკარგება. სამყაროში მუქი ტონები ჩნდება. სიცილი შეცვლა სემვამ და ტირილმა სიცოცხლის მალე მოსპობის სურვილმა.

დაწერის პირველი მცდელობა...

მშვიდობით პატარავ ვეღარ შემხვდები, შენგან გავქრები ვით ტკბილი სიზმარი, აღარ მოგიწევს ჩემს გამო დარდი და ვეღარ მნახავ,მშვიდობით,წავედი... ვეღარ გაგითბობ ზამთარში ხელებს, ვეღარ ვაკოცებ შენს ტკბილ ბაგეებს, მიწას მაყრიან პტარავ ვიცი,ვიცი ძნელია...

ლევან კაპანაძე---კაცი

კაცი? კაცი ქვეყნად გაჩენილი ეზიდება მძიმე ჭაპანს, ნუ ეცდებით შეჯიბრებას ნუ ეხდებით მის დაჯაბნას. ის ხომ ქვეყნად მისთვის წვალობს, როგორც ხნულში ნიშა ხარი სარჩო ლუკმა მოიპოვოს გიზგიზებდეს შინ ბუხარი.

ლევან კაპანაძე----ღამის წვიმაა

ნახე რა ქარია რა ავდარია სულში ზარია გულში ჩქამია, წვიმაა ღამის შხაპუნა სიცივე ფენჯრებს აწყდება, გამოველ ისევ გეძებე გული დარდისგან აწყდება. ისევ ქარია რა ავდარია, როგორი დარდია ჩემს გულს ვარამია. როგორი სიცივეა ღამის სიმშვიდეა ფიქრი