ცხოვრება...

ვინ იცის ცხოვრება რა გზებით წაგვიყვანს, რა სევდა გაჰყვება ბილიკს და სტრიქონებს. ვის ბედი ფრთაშესხმულს, ზეცამდე აიყვანს, ვინ კიდევ ბედ-იღბალს თავისთვის იგონებს.

სიყვარულის ისტორია

ორი სულიერი ცხოვრობდა ერთად სიყვარულს აღმერთებდენ ბოდვამდე ერთხმად გოგოს ბიჭი უყვარდა სიცოცხლეზე მეტად არასდროს დატოვებენ ერთმანეთს კენტად

მიყვარხარ დედი (საკუთარი ლექსიაა ეძღვნება ჩემ შვილს ილიას)

პირველად რომ დაგინახე დედი, ჟრპირველად რომ დაგინახე დედი, ჟრუანტელმა დამიარა ტანში_ სწორედ მაშინ მივხვდი თუ რას გრძნობდა. დედაჩემი მე რომ გავჩნდი მაშინ. ცხრა თვე მუცლით გატარებდი ჩემო, დავდიოდით ყველგან მუდამ ერთად; ახლა უკვე ხელის გულზე

მარტოსული სიყვარული

ღამე ქუჩაში მივდივართ ნელა ნისლში გახვეულ გზას ვეღარ ვხედავ დედამიწაზე ჩამოწვა სევდა ცაზე ვარსკვლავებს სულ ვეღარ ვხედავ...

მხოლოდ შენთვის!

მე შენში ვხედავდი იმ სილამაზეს, რომელიც ირგვლივ არ არსებობდა, მე შენს თვალებში ვხედავდი ნარეკლს, რომელიც ჩემგან ისახებოდა,

მოგზაურობა

ყოფილა ერთი ლამაზი გრძნობა, მას რა ვუწოდო არ ვიცი ჰოდა, გადავიკარგე უკვალო გზაზე, დიდი ხნის შემდეგ აღმოვჩნდი მთაზე. იქ, სადაც თოვლი არასდროს დნება, და გაყინული გულები

''უწყინარი'' ''ლექსი''

რაც მთავარია, აშშ-ს მოსწონს , რომ შეიცვალა სრულიად ერი, ზეგ უსათუოდ მონობს მოგვსთხოვს, არ შევაწუხოთ-მივიდეთ ჩვენით. რაც მთავარია, აშშ-ს მოსწონს , აღლუმს გვიმართავს ქალაქში გეი, და თან უფლების დაცვასაც მოგვსთხოვს: ''მოსაკლავადო დამსდევსო მღვდელი''.

მზიან ამინდში ხის ძირას ვზივარ

მზიან ამინდში ხის ძირას ვზივარ მცხუნვარე მზის ქვეშ ჩრდილს ვაფარები ნეტავ სადა ხარ რატო არ ჩანხარ მე ხომ მზე არ ვარ რომ მემალები.

დრო გადის...

დრო გადის და სევდაც მატულობს! რა ვქნა თუ ეს გული, ისევ გნატრულობს?! დრო გადი თმას ჭაღარა ერევა და სირთულეებიც მერევა.

როცა ქუჩები სიმარტოვის ეძებს სილუეტს

როცა ქუჩები სიმარტოვის ეძებს სილუეტს,წვიმიან ქალაქს რომ ტოვებენ მერე მტრედები,შენ კი სხვაგვარად,სხვანაირი ნიღაბი გადევს და რაღაც მსგავსად დეპრესიის სურვილს ნებდები.რომ ახლა შენთან აივნები ცარიელია,გადმოსახედი არაფერი,ქალაქის დიდი და მერე ცდილობ