და აქ დატოვე მამა დედა, ორი ძმა დეა!

ცხვრეებაში არ დამიწერია ლექსი, ერთი კვრის წინ გარდამეცვალ დიშვლი, ცხოვრებას ერთი ძაბი ჩაწყდა თითქოს, არ ვიცოდი რგოგორ გამომეხატა ვტიროდი და არაფრის თქმა არ მინდოდა, უბრალოდ დავწერე რასაც ვგრძნობდი უფალმა გაშოროთ მსგავს ტიკვილს

რად არ ბრუნდები?

ახლა უშენოდ მარტოსული კვლავაც ვღონდები, დარდით გაყვითლდენ გაზაფხულზე მწვანე ფოთლები! ფიქრები მათოვს, ატმის ყვავილთ ასდით სურნელი, ვერც უშენობამ ვერ შეცვალა გოგო სულელი!..

წუხელ გოგონა წყალმა წაიღო

წუხელ გოგონა წყალმა წაიღო, არ ჩანდა ღმერთი და კაცი ბჭობდა, ასეთი ცოდვა ნეტავ რა იყო, რადგან საუბარს დუმილი სჯობდა...

მიყვარდი მიყვარხარ მეყვარები

მიყვარდი, მიყვარხარ, მეყვარები, ვფიცავ შენს ლამაზ შვალებს. უკვე რამდენი წელი გადის, ერთად ვათენებთ ღამეს!... მიყვარდი, მიყვარხარ, მეყვარები, არავინ მინდა სხვა მე, დაღამდა მთვარე გვეპარება, უშენოს ითვლის წამებს!

სხვა საჩუქარი ქვეყნად არ მინდა

„მიყვარხარ“ კვლავაც გაგიმეორებ, სანამ იმავეს მეტყვი. გეტყვი რომ ჩემი მზე და მთვარე ხარ, ჩემი სუნთქვა ხარ მეთქი!... მიყვარხარ! ციდან ვარსკვლავი წყდება, შენ ჩაგიფიქრებს გული, არ გამაგონო როცა შევხვდებით, რომ ცხოვრებაა რთული!...

13 ივნისი

ლექსი ეძღვნება 2015 წლის 13 ივნისს თბილისში მომხდარ სტიქიას.

რჩევა გოგონებს

დაფიქრთი გოგონა სიფრთხილე იჩინე, ბიჭი მაცდურია თავისი ფიქრებით. დღეს შენთან იქნება გულს გადაგიშლის,კოშკებს აგიგებს მამიკოს ფულებით, ინტიმს გაგიბამს შიგ ყელში გაკოცებს, გეტყვის დაჟინებით შენ რომ მას აოცებ. შემდეგ შემოგტყუებს საწოლს ვნებიანს

მარტის თალხი ოქსიმორონი

გინდა, ის გითრა, ჭრელ ფერდობზე გამინდვრებისას ჭინჭრებში როგორ ჩამესუსხა კნაჭა ბავშვობა?! რომ გადამემსხვრა ჯოხის ცხენი და არ მეღირსა ლელიანებში ნაღვარევი ცრემლის გაშრობა. ან ის გასმინო, შვილწართმეულ დედის გოდებით რად იმეორებს შუაღამეს ძველი ქუჩები

მეც შემძლებოდეს

ძალიან მინდა რომ უჩემოდ ცრემლად დნებოდე, თუმც შენ თუ ნახავ ჩემისთანას, მეც შემძლებოდეს!... ქარი უბერავს ოცნებებით მსურს შემხვდებოდე, შენ თუ შეიძლებ ტრფობის ჩაკვლას, მეც შემძლებოდეს!... მინდა ახალ წლის მობრძანებას გულით ხვდებოდე, თუმც შენ თუ შეძლებ

წითელი ფრთები....

მე მინდა მქონდეს წითელი ფრთები..მოვფრინდებოდი უკუნეთიდან...დაგიკოცნიდი მაგ ლამაზ თვალებს მწვანე და დიადს..ცრემლით ავსებულს.. ნატანჯ სულის თქმას გულს რომ ეუბნება.ჩაგიხუტებდი სულის შეკვრამდე..როგორც ღრუბელი ცის კამარაზემ ზეს ეტმასნება... შენს მწვანე