უფლის იერით

რაც მწამდა ქვეყნად, ყოველივე დარდია ახლა... დღეს უშენობა მეწამული მკვლელივით მეცა. არ მინდა ფიქრი, ეს ფიქრები შენია ახლაც, ფერი დაკარგა უშენობით მიწამ და ზეცამ.

მე არასოდეს არ მოვალ შენთან

მე არასოდეს არ მოვალ შენთან, შენც არ მოხვიდე ვერ გამახარებ. მკვდარს რომ აყრიან მიწას, ეს ვიცი, შენ კი მე ცოცხალს გადამაყარე. აღარასოდეს აღარ ახსენო შენი ცხოვრების ერთი ნაწილი.

ზურა სალუქვაძე -ყინვის ყურძნის მტევნები

ყინვა გამეფებულა სამყაროში მალულად, თბილისური თითები წერენ გულს დაფარულად. ძალა გადარჩენისთვის ერთი ნაპერწკალია, ერთი კოცნით მომხდარი თავგადასავალია.

ბაჩო ზაქაიძე - ჯინსივით დახეული კრიტიკა

მე ჩემს თავს ვაძლევ ჩაცმის უფლებას, სახეს ღიმილის ეფექტი მივსებს, როცა მიზღუდავთ თავისუფლებას. შენ რომ გაპრანჭული სადღაც მიდიოდი,

დამიფიცე

გარეთ უშენოდ მონაბერი ქრის ცივი ქარი, მზეში ვზივარ და უმზეობით შენსკევ ვიჩქარი. მე მენატრები, შენც მინატრო იქნებ ამაღამ და სხვა ნანახი ამიცხადო ცივი სიზმარი. ახლა უშენოდ ყველაფერი ბინდისფერია, თითქოს ყველაფერს უშენობის ატყვია სევდა.

***

რა გულით, ანდა რა ენით ამბობთ სიბილწეს, საოცარს, ბიჭებო! როგორ იმეტებთ დედას - ხატსა და სალოცავს, მარილს რად აყრით სამშობლოს, ისედაც გახსნილ ჭრილობას, კარგი დედ-მამის შვილებო, რად გინდათ ს შვილობა. უჭირავს კბილებით!

ოთო გურგენიშვილი - მიყვარხარ (სიცილიური აქცენტით)

ვენეციაში რომ ვსეირნობდით, ჯანკო ბარონის ფუნჯით მოგხატე. სიცილიელი მხატვრის პალიტრით, ტუჩებს,კოცონის ალი მოვხადე. ვიწრო ქუჩების ჯებირთა ხაზი, გამოეკიდა ნავებს სვიარებს, თოლიამ ფრთები გაშალა ნაზი მენიჩბე ცაში,ნიჩბით სრიალებს.

თემურ შენგელაია- წუთში წამი გაჩერდა

წუთში წამი გაჩერდა, საათში კი ისრები, თითქოს ცხადად ვიხილე მონაბერი ფიქრები.... ვნების ჯარი გავუშვი, ოცნებებში ჩავერთე, გამიტაცა ფიქრებმა, ზმანებაში გავერთე: ვხედავ სხვა მხრივ ქვეყანას, ბოროტებას კეთილად, კაენს ძმის მოყვარულად, ნოინს ცოტნეს

როდის

მე ახლაც მაწუხებს კარგო უშენობა. ალბათ ცრემლი თქეშად ახლაც დამატყდება. ნეტავ, ეს ტკივილი ან ეს სიყვარული, როდის დაიწყო ან როდის დამთავრდება?! ისევ სევდის ბაღში ვზივარ მოწყენილი და დიდი კალათა სავსე მაქვს დარდებით.

ავტოპორტრეტი- ირაკლი ჩარკვიანი

მე ვდგავარ დიდი, როგორც ხეოფსი არ ველოდები არაფერს. მსახური ცათა, პრომეთეოსი, ვინც მოუტანა ცეცხლი ქალაქებს. მე ვესალმები მძინარე მთვარეს, ვემშვიდობები ცისფერ განთიადს, უმძიმეს ლოდებს ცისკენ მივათრევ, როგორც სიზიფმა ძველად ათრია.