ბილწი მარტოობა

ამ მარტოობას სუნი აქვს ბილწი, გადარჩენისთვის არაფერს ვიღწვი, და თუ დავიწვი, არც ეს მადარდებს ყინულის ფარად ავიკრავ დარდებს,

უფორმო სულში იბადება შეგრძნება სეტყვის

..ყორნისფერ ზეცას დაუსერავს ფიქრები ჩემი,და მტანჯველ წარსულს დაუქსელავს სევდა ნაჩვევი,და თუ ტკივილმა მიმატოვა,ცრემლით დავრჩები,რითმით - ნარჩევით,მე გადავრჩები!მრუდე ეკლებსაც თუ ვაკოცებ ფეხით შიშველით,

პაემანი ღამესთან

სად არის მზე და სად არის ზღვები? სულს შემორტყმია მუქი საზღვრები.. და საუბრები უსახო "მესთან", მაქვს პაემანი ამ უტყვ ღამესთან, ხავსმორეული ოთხკუთხა ქვები,

სიგარეტი, ლუდი და ჰუდი

სარკიდან მიმზერს მკაცრად და ცივად, მე ახლა მცივა, ფოთლები მცვივა.. ვერ ვიტან ხმაურს

დღეს ისევ გავაღებ ფანჯარას..

დღეს ისევ გავაღებ ფანჯარას, ვგავარ ძველ, მორყეულ ანჯამას, მახვილს ჟანგიანს.. ზეცას დარდიანს

მე მხატვარი ვარ

მე მხატვარი ვარ, სიტყვებით ვხატავ, რითმებით ვქარგავ და სულსაც ვკარგავ..

ფიქრი

ცაა ღრუბლიანი , ცაა მოღრუბლული ფიქრი წვიმიანი ,  ცა ...კი ღრუბლიანი ფიქრი მშვენიერი , ფიქრი სევდიანი ფიქრი ნაზი და ფიქრი ზომიერი. მაგრამ ფიქრი ფიქრად რჩება... გზაა არ უჩანს უკუნეთს . ღრუბელს მზე არ ანაცვლებს და ფიქრი ფიქრად თან   მისდევს , უცებ,

მოდი, სიკვდილო!...

დაწყნარდი სულო, ჩადექი გულო, გულო - ავგულო, და დაკარგულო.. ცხოვრების სარკეს ვხაზავ თითებით, ამით ვსაზრდოობ,ტანჯვით, მითებით, და ჩემს ნახატებს თუ მიმიხვდებით, ჩემი რითმებით ვერ შეგპირდებით.. ყვირილი ბნელში

უსათაურო

ერთიღა დამრჩა ღმერთისთვის ნატვრა ოცნებას სულთქმად გაეფანტა კვალად ჩემი სამყარო შევქმენი თვითონ გულით დამყავდა ბოროტი ვითომ მე ხომ ბევრისთვის ვიყავი თითო გასცდა ოცნებას ბოროტის სიტკბო ბედის ბორბალი ბრმებად მბორგავი

ლექსები

მზე მთის თავზე აიწვერა,მე დღეს შენი ისევ მჯერა.არ მივდივარ სწორი გზებით,მზის ქვეშეთში მარტო ვთბები.თვალებს ვხუჭავ, მერე ვახელ...მე ჩემს გრძნობას ჯერ ვერ ვამხელ,ეჰ, რომეო, დანტე, პიერ,გეყვარები ასე ძლიერ?