ბოლო ლექსი : დასასრული.

რითმების ძგერას - ვით ცოცხალ ბგერას, როგორც ლურჯ ცაზე მოლივლივე მტაცებელ ძერას, ვერ დავთმობ, ვერა..

ვცოცხლდები მკვდარი რომანიდან

პერსონა ვცოცხლდები მკვდარი რომანიდან უმღერებელ სიმღერას გავჰკივი ქუჩაში ისევ ხმალს ვადნიბ მიგდებულ ფოლადიდან და ჩემ ყველა ნაწერს იხილავთ ურნაში

იკეთებს მასკებს,ხალხი ვერ ამჩნევს...

იძრობენ ნიღბებს,დამალულ ნიღბებს და რეალურ სახეს არავინ იღებს, იცნობს თავის თავს სარკეში იცნობს და რეალურად ვერავინ გაიცნობს.

შენ და სამყარო

ჩემი სამყარო იყავი. სამყარო, სადაც ვარსებობდი, ვსუნთქავდი და ვცოცდლობდი

არ დაუშვა, რომ ერთ მახინჯ დღეს 'გადამიყვარდე'

მერე ვიცი რომ ვერ მიპოვნი ისე დამკარგავ, განაცრისფრებას ვერ ავიტან თუნდაც მიყვარდე. მოგენატრები დაიცადე... შენ ჯერ სადა ხარ, არ დაუშვა რომ ერთ მახინჯ დღეს 'გადამიყვარდე' .

ცისფერ ზღვაში ესვენება მთვარე

ცისფერ ზღვაში ესვენება მთვარე, ჩემი ცრემლი ზეცას მიაბარეს... შენი სახე მეხატება თვალზე, ვერ ვიძინებ არ მასვენებ ღამეც.

,,მეორე მხარე"

მე მაინც მინდა დავწერო შენზე აღვწერო ბნელი მხარე მრავალი, მაგრამ არ ვაქცევ ამ მხარეს დღემდე მე იმას ვხედავ, რაც გაქვს მთავარი!

უსათაურო

- სიკეთეს ყიდი? რამოდენა დამდგარა რიგი, ისმის კამათის, გინების და ვედრების ხმები, საღამოს კეტავ, დახლის უკან მონაგებს ითვლი, და მერე იქვე სიბნელეში სულ მარტო რჩები.

ომი საკუთარ თავთან

-თავიდან ყველა ვიბადებით სუფთა და წმინდა, ოცნებებს მივსდევთ და სიკეთის სიმღერას ვმღერით, ღრუბლებში ფრენა და სამყაროს დაპყრობა გვინდა, ანცი ღიმილით და თვალებში ალალი მზერით.

არ მავიწყდება

არ მავიწყდება მის თვალები ნაზი არ მავიწყდება მისი თვალების ბრაზი არ მავიწყდება ჩემი კისკისა არ მავიწყდება ფასი მიყვარხარ სიტყვისა