იმედგაცრუების შემდეგ ყველაზე საშინელი გრძნობა ბრაზია. როდესაც ბოღმა,სტრესი და ნერვული აშლილობა ერთიანად აწვება შენს გონებას. ვეღარაფერს გრძნობ, გარდა შურის ძიების გრძნობისა, რომელმაც მთელი შენი ფიქრები, ერთ მხარეს მოაქცია.
როცა ცუდად ხარ.. გინდა იყვირო,იტირო,თავი კედელს ურტყა და სიმწრისგან მუცლის ტკივილამდე გიჟურად იცინო.
სწორედ ასეთია გიჟი ადამიანი. რომლად ყოფნადაც თითქმის აღარაფერი გვიკლია. და ეს ყველაფერი მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენი,ადამიანების დამსახურებაა.
ჩვენ ვცდილობთ ერთმანეთს ვატკინოთ, ვაწყენინოთ,ზიანი მივაყენოთ და დავასუსტოდ. რომ შემდეგ ჩვენ დავდგეთ მის ადგილას, რომელიც ჩვენსაზე შედარებით უფრო მაღალია. არადა ამ დროს, ჩვენ უფრო დაბალ საფეხურზე ვინაცვლებთ,რომლის ამაღლებაც, შემდგომ,თითქმის შეუძლებელია.
გირჩევთ წაიკითხოთ..ადამიანის გონება თითოეულ გაგონილ, მოსმენილ და წაკითხულ ინფორმაციას ინახავს, რომლის გამოყენება და გახსენება თითოეულს შეუძლია, თუმცა ჩვენი აზრი იმდენად გადაღლილია უმნიშვნელო მოვლენებით, რაც ყოველდღიურ
აღნიშნული მოთხრობა სხვა მოთხრობებთან ერთად შესულია კრებულში ,,სიბნელე სინათლისა", რომელიც განთავსებულია ამავე საიტზე. ,,როდესაც ღმერთებს ეძინათ" არის ვრცელი მოთხრობა, რომლის ღრმა შინაარსი, ადამიანის მიერ ღმერთის ძიების,