რაღაცნაირად, გულისწიაღში, მაინც მინდოდა, რომ ყველას მოვფერებოდი, - წიხლებს რომ მირტყავდნენ მაშინაც, რომ მიწუნებდნენ მაშინაც რომ ჭორაობდნენ, მაშინაც... სულ მინდოდა, ყოველთვის, - ყველას მოვფერებოდი. ახლაც მინდა...
"- ყველაზე დიდი მნიშნველობა, სამწუხაროდ, ნაწერებისა - ავტორია..." - ლუკა კუხიანიძე, 2015წ. შეყვარებულთა მოდა მსხვერპლშეწირვაა. ისევ დადგება დილა მოლურჯო,
"ჰო, რა ყველაფერი ასე მარტივად, ცხოვრების ფლიდი დამოკიდებულება, ჰო ყველაფერი ასე მარტივადაა, მას შემდეგ ალბათ ვინმე მიყვარდა, მაგრამ ორმხირივ და გამოხატული ვეღარ იყო. სიყვარული რომ იცოდა, ზუსტად ამის გამო იყო მარტო".
შენ გეძინა იმ ღამით და მაინც ვერ ვიძინებდი, შენზე ფიქრში. რამხელა ისტორია აქვთ ადამიანებს, რამხელა... რომლებმაც ერთმანეთი მხოლოდ ერთხელ ნახეს. ბევრი რამ, ჩემში უცნაურია: მაგალითად რძისფერი მაქვს ცხოვრება და რძეზე გული