წვიმაც ვერ უძლებს სიყვარულს ამდენს...

წვიმაც ვერ უძლებს ტკივილებს ამდენს თითქოს და დარდი ცას ცრემლებს ადენს სიყვარულიც რომ სასწაულს ახდენს ვერ გაექცევი ვერასდროს ლანდებს...

ნეტავ ვინ მომითმენს ამდენს?!

იცი?!აღარ ვეძებ დამრჩენს...ტყვიაც დავიშინე ცხრაჯერ...ეხლა გადავიხსნი მაჯებს...მერე?!ნუ მომიტან ვარდებს...ნუღარც პატიებით ამრევ...ნუღარ მოისურვებ ამდენს...შენ თუ მონატრება განგრევს...მაინც უჩემობას არჩევ...კარგი, ნება იყოს შენი...მოდი მეგობრებად

ამდენს რომ ვბედავ...

უცნაურია მეც კი მიკვირს, ამდენს რომ ვბედავ... ჩემს ჩრდილზე მეტად ეს დუმილი სხვამ ვერ გაიგო... სილაღის ნაცვლად სევდისფერი თვალებიც ქრება... ბედნიერება,დარდის ქარმა სადღაც წაიღო...