ასეთი ბედი აქვთ მგონია პოეტებს

ნახატი ცხოვრების, ალისფერ ფერებით,ამ სურათს მგონია ვერავინ გაიგებს...ღრუბლებში დავფრინავ და მზეს ვეფერები,და მერე მარტი ვარ... და იებს ვარიგებ. ადრე გაზაფხული ელავენ თვალებში,მზის სხივებს მიწამდე ჩამოაქვთ

რა ძალა აქვთ საქებარ სიტყვებს ?!

ტექსტი ამოღებულია წიგნიდან "როგორ მოვიპოვოთ მეგობრები და მოვახდინოთ გავლენა ადამიანებზე", ავტორი - დეილ კარნეგი. ცხოვრებისეულ მაგალითზე გვაჩვენებს რატომ უნდა შევაქოთ ადამიანი და ხშირად გავჩუმდეთ მაშინ, როცა მათი გაკრიტიკება მოგვინდება.

ტირანის მახეში #5 (+18)

-მსგავს შეცდომას კიდევ დაუშვებ და სამსახურს დაემშვიდობე,გასაგებია?!!! ლაპარაკი ყვირილში გადასდის, ცხოველივით ღრიალებს და მუშტებად კრავს ხელებს, თვალები ცრემლებით მევსება, ჩემთვის