ბელა (თავი 3)

მალე მიას კართან ვიდექი და ველოდებოდი როდის გამიღებდნენ კარს.-ვაიმე ბელა,გენაცვალოს დეიდა შენ, როგორ მომენატრე შვილო-მითხრა დეიდამ და ჩამეხუტა. -მეც ძალიან -ვუთხარი და მეც შემოვხვიე ხელები. -გაიწიე ქალო ნუგაგუდე ბავშვი, მიმიშვი მეც-კარში ბიძაჩემი

ბელა (თავი 2)

უცებ შემოტრიალდა და ლამის თვალები გადმოუცვივდა, როცა დემეტრე დაინახა. საშინლად გაღიზიანდა ერთი დღის გაცნობილი ადანიანი, რამდენს უბედავდა. -ხელები გაწიე-უთხრა და ხელი კრა,მაგრამ ადგილიდან ვერ დაძრა. ბიჭი კი იდგა და კმაყოფილი სახით უყურებდა ხელებში

ბელა (თავი 1)

საღამო ხანი იყო,ქუჩაში გამაყრუებელი ჭექა-ქუხილის და ქარის ხმა ისმოდა. სადაცაა იწვიმებდა. ხალხი, აჩქარებული ნაბიჯით მიისწრაფოდნენ სახლებში. მხოლოდ, ბელა მიდიოდა ნელი ნაბიჯით. იმდენად შორს იყო ფიქრებით, რომ ვერც კი გაიგო როგორ წამოვიდა წვიმა. წვიმას