სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 7.

-ივეტა,მეც ივლიტას მეძახდა ჩემი ახლო მეგობარი,მაგრამ ახლა ვეღარასოდეს დამიძახებს. -გასაგებია,გარდაიცვალა და შენც იმიტომ ხარ ასე ცუდად. -მე გადამეფარა,მისი უკანასკნელი სიტყვა კი ის იყო,რომ რომ თურმე ჩემი ძმა ყოფილა.მე კი ეს მისი სიკვდილის შემდეგ

გამანადგურა...

ყოველ ღამე ვტირი, რადგან მეშინია. ყველა'ფრის მეშინია... პატარა ვიყავი, როცა მშობლების ჩხუბს შევესწარი.

მე შენმა მონატრებამ გამანადგურა!

მონატრება, ეს ყველა გრძნობისგან გამორჩეულია, ყველაზე გამანადგურებელი, მას შეუძლია მთელს სხეულში დაგიაროს და უცებ საწოლს მიგაჯაჭვოს, მას შეუძლია დიდი ტკივილის გამოწვევა, აი ისეთი ტკივილის, ვერავინ და ვერაფერი რომ ვერ მოგირჩენს.